Lektura okazała się bardzo pouczająca, a przede wszystkim, trochę wbrew faktom, jakie próbuje się nam obecnie przedstawiać a propos polskich relacji z mniejszościami narodowymi. Dzięki minimalnej dawce wiedzy, jaką zaserwował nam autor, łatwiej sobie uprzytomnić przyczyny pewnych zjawisk w obecnych stosunkach międzynarodowych z innymi państwami. O mniejszości litewskiej dowiedziałam się, iż jej stosunek do Polski był, pisząc politycznie poprawnie, niechętny, a pisząc wprost, Polska była dla Litwinów znienawidzonym wrogiem, okupującym nielegalnie Wilno, a nawet za sprawą kłótni o obsadzenie kościelnego stanowiska w Wilnie właśnie, państwo litewskie zerwało stosunki z Watykanem. Trzeba uczciwie przyznać, iż Polska nie pozostawała tu bez winy, jednakże skala nienawiści wobec niej zdaje się być, przynajmniej wg mnie, nieadekwatna do „przewin”. Oddzielną historię o trudnych relacjach stanowi rozdział poświęcony mniejszości ukraińskiej. Mowa w nim o długich wiekach wzajemnej niechęci, pełnej krwawych pogromów. Można powiedzieć, iż jeszcze sto lat temu nikt by nie uwierzył, iż stosunki polsko - ukraińskie staną się tak przyjazne.
Z dużą przykrością czytałam o relacjach z mniejszością żydowską. Wraz z upływem czasu w XXleciu międzywojennym swoje żniwo zbierał nacjonalizm, w wyniku którego dochodziło do bezprzykładnych zdarzeń. Trudno zachować spokój dowiadując się, że na uniwersytetach w Warszawie czy Krakowie- najbardziej liczących się kagankach oświaty naszego kraju, wywieszano antysemickie transparenty, bito studentów pochodzenia żydowskiego i tworzono dla nich ławkowe getta, a niekiedy zmuszano takich studentów do stania na wykładach nie pozwalając im usiąść. Trzeba dodać, że znaczący udział w tych praktykach miała pewna organizacja młodzieżowa, która istnieje także dzisiaj.
Były także mniejszości, z którymi polskie relacje układały się jak najlepiej, np. mniejszość ormiańska, karaimska, czy tatarska.
Zagadnienie relacji polskich z mniejszościami narodowymi zostało przez autora opisane dość powierzchownie. Jednakże książka S. Kopra daje nam pewien ogólny obraz struktury społecznej w II RP i prowokuje do zastanowienia i dalszych poszukiwań. Śmiało można powiedzieć, że tematyka podjęta przez autora zaskoczy czytelnika, rzucając przy okazji trochę światła na współczesne relacje Polski z sąsiadami.

Lektura okazała się bardzo pouczająca, a przede wszystkim, trochę wbrew faktom, jakie próbuje się nam obecnie przedstawiać a propos polskich relacji z mniejszościami narodowymi. Dzięki minimalnej dawce wiedzy, jaką zaserwował nam autor, łatwiej sobie uprzytomnić przyczyny pewnych zjawisk w obecnych stosunkach międzynarodowych z innymi państwami. O mniejszości litewskiej...