Lubię kryminały i lubię odkrywać nowe serie i nowych autorów tego gatunku. "Pani komisarz nie znosi poezji" od razu przykuła moją uwagę ... żółtym kolorem okładki, który jednoznacznie skojarzył mi się z powieścią policyjną, gdyż włoskie słowo "giallo" to nie tylko nazwa dla tego koloru, ale i powieści detektywistycznej.

Autor książki bynajmniej nie jest Włochem, jest za to Francuzem i przyznam, że trochę obawiałam się czy seria z francuską panią komisarz przypadnie mi do gustu z tej racji, że niektóre powieści czy filmy francuskie były dla mnie cieżkostrawne... Moje obawy okazały się nieuzasadnione i powieść przeczytałam niemalże jednym tchem (rozłożonym na raty;) ).

Fabuła dość wciągająca: wszystko zaczyna się od pozornie "zwykłego" zabójstwa na tle rabunkowym. Pewien kloszard, który uważa się za drugiego Victora Hugo, zostaje napadnięty i w trakcie szarpaniny ze złodziejem uderza się o cokół latarnii. Świadek zdarzenia i policjant, który tamtędy przechodził przenieśli ciało na brzeg i tym samym sprawa trafiła pod skrzydła pani komisarz Viviane, która nie ukrywa "wdzięczności" dla swojego podwładnego za przeniesienie ciała na jej teren. W trakcie rewizji sakwy zmarłego, policja natrafia na szarą kopertę zaadresowaną do Księcia Poetów. Zostaje ona dostarczona Akademikom i okazuje się, że w środku jest kartka z pewnym sonetem. Ów sonet będzie nam się przewijał przez całe śledztwo i zaprowadzi kilka osób na tamten świat. Komisarz Viviane Lancier i porucznik Monot będą mieć zaś pełne ręce roboty.

Jako powieść policyjna książka sprawdza się w sam raz. Od klasycznego kryminału w angielskim stylu jednak sporo odbiega, co nie znaczy, że czyta się dużo gorzej.

Postać głównej bohaterki wzbudza raczej letnie uczucia: ani się ją lubi ani się jej nie znosi. Dużo ciekawszą postacią jest wspomniany porucznik Monot. To za jego sprawą sporo się w śledztwie będzie działo.

Jako początek nowej serii, książka Georges'a Flippo zapowiada się całkiem nieźle. Nie jest to historia trzymająca cały czas w napięciu, ale nie jest też nudna. Zakończenie nie jest aż tak spektakularne jak u innych autorów tego typu powieści i pozostawia po sobie lekki niedosyt.
Może kolejne tomy tego nowego cyklu będą lepsze.

Póki co pani komisarz nie lubiąca poezji dostaje ode mnie ocenę 5/10.

Lubię kryminały i lubię odkrywać nowe serie i nowych autorów tego gatunku. "Pani komisarz nie znosi poezji" od razu przykuła moją uwagę ... żółtym kolorem okładki, który jednoznacznie skojarzył mi się z powieścią policyjną, gdyż włoskie słowo "giallo" to nie tylko nazwa dla tego koloru, ale i powieści detektywistycznej.

Autor książki bynajmniej nie jest Włochem, jest za...