W końcu wydano w Polsce tomik prezentujący poezję wyjątkowego poety – Gary’ego Snydera, rówieśnika bitników, ekologa, pacyfisty i buddysty, przyjaciela J. Kerouaca i A. Ginsberga. Poezja Snydera bezpośrednio i bezpretensjonalnie opisuje naturę, wobec której człowiek odczuwa jednocześnie fascynację oraz niepokój (niczym w wierszu „Niedźwiedź”: „Zszedłem rano wzgórzem do uli –// nadstawki zdjęte i poniszczone, zżute// plastry porozrzucane, wszystko powywracane, ani// miodu, ani larw, ani pszczół.//// Ale gdzieś niedźwiedź.”), ponieważ on jest jej częścią, a ona jest potężniejsza od niego. Amerykańskiego poetę interesuje kultura, religia oraz szeroko pojęta duchowość człowieka, która spłycana jest przez rozwój techniki, za którym nie nadążamy (jak np. w wierszach „Transakcja”: „Ludzie z tego wieku, wciśnięci w odzież// zrobioną na maszynach, gromadnie//// Wymieniali cały swój drogocenny czas// na rzeczy” czy „Cywilizacja”: „To są ci ludzie wykonujący skomplikowane rzeczy.//// będą nas zgarniać tysiącami// i pędzić do roboty.// Świat zmierza do piekła// z wioskami traktami.”), a także przez niszczenie przyrody (np. w wierszu „Matka Ziemia: jej wieloryby”: „Tymczasem w Japonii słowne łamańce:// jakie wieloryby można zabijać?// Ten onegdaj wielki naród buddystów// zatruwa dziś morze// rzeżączką metylowej// rtęci.”). Warto sięgnąć po tomik „Dlaczego kierowcy ciężarówek z drewnem wstają wcześniej niż adepci Zen”, bowiem jest to lektura wymagająca określenia własnego stanowiska, przy czym nie zamyka się ona wyłącznie na kwestie ekologiczne i pacyfistyczne, ale dotyczy także np. relacji międzyludzkich, niczym w wierszu „Rozstanie z Claude’em Dalenbergiem”:
„Cicha rozmowa, wolne spokojne tempo.
z plecakiem do Indii,
Europy, powrót

spokój świata
deszczyk
jak gdybyśmy jeszcze
gdzieś kiedyś
mieli się rozstawać”.

W końcu wydano w Polsce tomik prezentujący poezję wyjątkowego poety – Gary’ego Snydera, rówieśnika bitników, ekologa, pacyfisty i buddysty, przyjaciela J. Kerouaca i A. Ginsberga. Poezja Snydera bezpośrednio i bezpretensjonalnie opisuje naturę, wobec której człowiek odczuwa jednocześnie fascynację oraz niepokój (niczym w wierszu „Niedźwiedź”: „Zszedłem rano wzgórzem do uli...