Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnięcie po wybór wierszy Philipa Levine’a zebranych w tomiku „Miasto marzeń” stanowi dobrą okazję do poznania bliżej, wciąż jeszcze mało znanej u nas, jego twórczości poetyckiej. W tej liryce dominują wątki związane z pracą i życiem robotników, często są to motywy autobiograficzne. Jest to poezja wyczulona na niesprawiedliwość społeczną, zwracająca uwagę na uprzedmiotawiającą człowieka pracę wykonywaną dla przemysłowych przedsiębiorstw, jak w utworze „Wiersz o warsztacie samochodowym w Detroit”: Pod błękitnym niepewnym światłem następny dzień w warsztacie samochodowym w mieście marzeń. Jesteśmy tu wszyscy, żeby liczyć i żeby nas liczono, Lemon, Rosie, Eugene, Luis, i ja, za młody, by wiedzieć, że to jest na zawsze, przypinanie fartucha, podwijanie rękawów. Jest to także poezja wiążąca pracę z ludzką godnością i relacjami interpersonalnymi, co można znaleźć np. w zakończeniu wiersza „Czym jest praca”: Kiedy ostatni raz powiedziałeś bratu, że go kochasz? Kiedy trzymałeś go za szerokie ramiona, otworzyłeś szeroko oczy, wymówiłeś te słowa i może pocałowałeś go w policzek? Nigdy nie zrobiłeś czegoś tak prostego, tak oczywistego, nie dlatego, że jesteś za młody albo za głupi, nie dlatego, że jesteś zazdrosny albo podły, albo niezdolny do płaczu w obecności innego mężczyzny, lecz dlatego, że nie wiesz, czym jest praca.