..."Postrach nieżyjącego korsarza zaciążył nad ich duszami"...

Ostatnio zachęcałam małego kuzyna do czytania i zaproponowałam mu "Wyspę skarbów":). Później pomyślałam, że dobrze byłoby samej przypomnieć sobie tę książkę, którą czytałam przecież dawno temu.

Powieść czyta się szybko, jest krótka i świetnie napisana. Tylko, że zupełnie inaczej ją pamiętałam i obecnie zwróciłam uwagę na postać Kapitana Flinta.

Jako dziecko, interesował mnie tylko Jim i oczywiście John Silver. A teraz, niemal nie zwróciłam uwagi na bystrego i odważnego głównego bohatera, bo o wiele bardziej interesowało mnie, co się zdarzyło w Savannah, jakie były prawdziwe relacje Silvera i Flinta i jak to się stało, że to Bill miał mapę? Związek Silvera i Flinta musiał być trwałą i niezwykłą przyjaźnią, choć słowo "przyjaźń", między piratami, dziwnie brzmi:). Ale pływali razem, na jednym statku, ponad 20 lat! I ciekawe było, że Silver kilka razy podkreślił, że nie bał się Flinta, a Flint jego tak, gdy oczywiste było, że Flint wzbudzał wielki strach u innych członków załogi. Dlaczego zatem John nie bał się Flinta? Dlaczego nie miał mapy? I dlaczego nazwał papugę Kapitan Flint?:)

A sam Silver - to postać majstersztyk. Dawno nie czytałam o takim spryciarzu, który potrafił poradzić sobie ze wszystkim i który swoją charyzmą i zdolnościami aktorskimi mógłby obdarować niejednego wielkiego aktora!

..."Postrach nieżyjącego korsarza zaciążył nad ich duszami"...

Ostatnio zachęcałam małego kuzyna do czytania i zaproponowałam mu "Wyspę skarbów":). Później pomyślałam, że dobrze byłoby samej przypomnieć sobie tę książkę, którą czytałam przecież dawno temu.

Powieść czyta się szybko, jest krótka i świetnie napisana. Tylko, że zupełnie inaczej ją pamiętałam i obecnie...