Przy problemach w dzisiejszych czasach, trudno jest spotkać osobę, która byłaby pełna wiary i pogody ducha. Świat dzieli się na pesymistów i optymistów, na tych, którzy widzą szklankę do połowy pełną, bądź do połowy pustą. Myślę, że każdy z nas zna kogoś zawsze uśmiechniętego, radosnego i szalonego. A nawet jeśli nie, warto przeczytać jest książkę z takimi bohaterami!

Właśnie taką postacią jest Amber, nastolatka, która zmuszona jest do życia w Żółtku, szkolnym autobusie razem z matką i psem. Już sama ta sytuacja wydaje się być śmieszną, no bo jak to jest możliwe? Wierzy, że ich los się odmieni i żyje tak, jakby nie miało to znaczenia. Otoczona jest gronem przyjaciół, którzy zawsze widzą w niej iskierkę nadziei. Bohaterka codziennie odwiedza swoich bliskich i w ten sposób spędza czas. Wiecznie zabiegana, dopiero w nocy, kiedy zasypia w lodowatym autobusie z B3, ma czas na rozmyślenia i modlitwę. Jeśli zastanawiacie się, czy cokolwiek może zmienić tak pozytywną osobę, odpowiem Wam: tak! Czy Amber będzie w stanie przetrwać najcięższy dla niej czas i znaleźć w sobie siłę?

Matthew Quick jest obecnie jednym z moich ulubionych autorów. Podoba mi się to, że pisze do ludzi w różnym wieku i chociaż powieść ta, skierowana jest do młodzieży, przeczytać ją może każdy. Język jakim posługuje się autor jest lekki, stosuje młodzieżowe slangi i powiedzenia, co sprzyja czytaniu lektury. Warto jest zaznaczyć, że Quick ponownie porusza tematy, które niestety "rządzą" w dzisiejszych czasach: alkoholizm, bezdomność, wiara, niepełnosprawność, nietolerancja, uprzedzenia, pamięć o bliskich. Jednak mimo tych ciężkich tematów, książka okrzesana jest dobrem i czyta się ją z uśmiechem na twarzy.

Jest to niezwykła powieść dzięki głównej bohaterce, bo jak wspominałam, wyróżnia się ona swoim optymistycznym zachowaniem. Od pierwszych stron polubiłam Amber i przeżywałam jej historię, jakby była moją najlepszą przyjaciółką. Podobała mi się jej wiara, nieokrzesanie, bo nie bała się powiedzieć prawdy, a przy tym, była bardzo pewna siebie. Poświęcała swój czas dla innych, pomagała starszym ludziom, trenowała Chrystusowe Diwy z Korei, przyjaźniła się z weteranem wojennym Szeregowcem Jacksonem i wspierała Franksa z Federacji Fantastycznych Fanatyków. Przy tym można zaobserwować, jak wspaniale porozumiewała się z autystycznym Ricky'm, jaką miała cierpliwość i ciepło do niego. Jest to bohaterka tak wykreowana przez Quicka, że mogłam jej tylko zazdrościć, mimo całej otoczki, która jej towarzyszyła.

Mama Amber nie jest wzorcem dla innych mam. Chociaż darzy córkę największym uczuciem, nie jest w stanie zapewnić jej godnych warunków do życia. To właśnie przez jej miłosne rozterki, Amber musi spać w Żółtku i liczyć na dobroć innych ludzi.

Uważam, że ważną osobą w tej powieści jest Donna, mama Ricky'ego, która tak na dobrą sprawę, była wzorcem dla Amber. Nie pochodziła ona z bogatej rodziny, jednak swoją pracą i zawziętością, spełniła swoje marzenia. Jest rozchwytywaną prawniczką, która od rana do nocy pracuje. Jednak zawsze znajdzie czas dla swojego chorego synka i dla jego przyjaciółki. Amber ma w niej ostoję. To właśnie w jej domu je, myje się, po raz pierwszy się maluje. Donna dba o dziewczynę i o jej psa, jednak zastanawia mnie to, że dorosła kobieta nie zauważyła bezdomności bohaterki. Mimo wszystko, bardzo polubiłam Donnę.

"Prawie jak gwiazda rocka" jest książką, która zachwyca. Quick jest mistrzem pisania powieści i jeśli podobało Wam się jego największe dzieło "Poradnik pozytywnego myślenia", ta pozycja też chwyci Was za serce! Do płaczu, do śmiechu, do porannej kawy i wieczornej herbaty - serdecznie polecam!

Przy problemach w dzisiejszych czasach, trudno jest spotkać osobę, która byłaby pełna wiary i pogody ducha. Świat dzieli się na pesymistów i optymistów, na tych, którzy widzą szklankę do połowy pełną, bądź do połowy pustą. Myślę, że każdy z nas zna kogoś zawsze uśmiechniętego, radosnego i szalonego. A nawet jeśli nie, warto przeczytać jest książkę z takimi...