Z wielkim bólem wystawiam tej książce tylko ocenę dobrą. Z bólem i rozczarowaniem, gdyż pierwsza połowa jest rewelacyjna i byłam zauroczona tą częścią lektury.
Niestety, druga część tak bardzo odbiega poziomem od pierwszej, że odnosi się wrażenie, jakby wyszła spod innego pióra. Przede wszystkim odczuwa się w niej przerost formy nad treścią. Narracja zmienia się na drugoosobową, a snucie opowieści przez wiele stron w ten sposób jest po prostu irytujące (zupełnie nie wiem, czemu miał służyć ten zabieg).
Poza tym historia nagle staje się chaotyczna, urywana i momentami nuży powtarzalnością. Mam świadomość, że taka zmiana stylu wiąże się być może z dramatycznymi zmianami, jakie zaszły w życiu bohaterów; może forma miała odpowiadać treści, jednak ostateczny efekt nie wyszedł na dobre całości - znacznie lepiej napisana jest pierwsza część, która porywa czytelnika niecodziennym stylem i pięknie opowiedzianą historią.

To tyle na temat moich negatywnych odczuć. Teraz czas na plusy.
Dużym (i pozytywnym) zaskoczeniem są nagłe zmiany w życiu bohaterów oraz ich sekrety z przeszłości; nic tu nie jest przewidywalne, więc czytelnik musi nastawić się na fabularne niespodzianki.
Nie ma w tej książce miejsca na banały i drętwe dialogi, które tak często spotykamy we współczesnej literaturze, zwłaszcza w obyczajowych historiach rozgrywających się na południu Europy.
Ciekawie pokazane są Ateny. To nie tylko miejsce, w którym krzyżują się losy trójki bohaterów. To również kolebka kultury europejskiej, w której przeszłość i teraźniejszość są ściśle powiązane, i ten aspekt jest w książce uwypuklony w naturalny, interesujący sposób.
Postacie dużo rozmawiają o literaturze, filozofii, sztuce, a te dyskusje są mądre, równie wciągające jak bieg zdarzeń.

Polecam tę powieść przede wszystkim tym, którzy lubią niebanalne historie.

Z wielkim bólem wystawiam tej książce tylko ocenę dobrą. Z bólem i rozczarowaniem, gdyż pierwsza połowa jest rewelacyjna i byłam zauroczona tą częścią lektury.
Niestety, druga część tak bardzo odbiega poziomem od pierwszej, że odnosi się wrażenie, jakby wyszła spod innego pióra. Przede wszystkim odczuwa się w niej przerost formy nad treścią. Narracja zmienia się na...