Książka ta to głównie emocje- siła miłości, przebaczenie, odrodzenie i żal,ale też niepewność, rozpacz i determinacja.I jeszcze zaufanie. Opowiada o wytrwałości w dążeniu do szczęścia,różnie pojmowanego.To książka o chwili zapomnienia i jej długotrwałych konsekwencjach.

Pośpieszna,prawie nieświadoma zdrada małżeńska gdy on (Sam)myśli o własnej żonie a ona(Take) o dawno utraconej pierwszej miłości prowadzi do nieszczęścia.Mają bowiem przypadkowego świadka,trzynastoletniego syna Tate,który pod wpływem szoku wybiega z domu i wpada pod przejeżdżający samochód(prowadzony w dodatku przez dawnego ukochanego Take).
A później śpiączka,leczenie i długotrwała rehabilitacja...I dodatkowo należy się uporać z konsekwencjami zdrady małżeńskiej...
Bohaterowie nie tylko zmagają się z własnym sumieniem,muszą się też dogadać ze współmałżonkami,dziećmi,zawiedzionymi przyjaciółmi...W książce zawarta jest cała masa emocji.Pokazane jest też różne spojrzenie na zdradę.Dla niektórych to chwila dodatkowych wrażeń(John),dla innych krótka chwila,której będą długo żałować.Tak Sam jak i Take są świadomi własnej winy,sami się oskarżają i naprawdę żałują za chwilowy błąd.Annie,żona Sama oskarża siebie o to,że to to z jej winy mąż szukał zaspokojenia gdzie indziej.Zastanawia się czego jej brakuje,obwinia się o to,że była w pracy a nie w domu,gdy mąż jej szukał.Chce przebaczyć,ale boi się ponownie mu zaufać...Naprawdę jej kibicowałam,chciałam,żeby po raz kolejny dała szansę mężowi.Chciałam też,żeby Sam odzyskał zaufanie dzieci,nie tylko swoich ale i dzieci przyjaciół.Z drugiej strony kibicowałam również Take,która nie mając oparcia w mężu i teściach samotnie zmaga się z chorobą syna,próbuje ułożyć sobie relacje z córkami,odzyskać przyjaciółkę i znaleźć swoje miejsce w życiu.Z pomocą przychodzi jej Grady,który czuje się odpowiedzialny za wypadek chłopca.
Nie podobał mi się John-zakłamany hipokryta,ulegający ojcu,mający pełną kontrolę nad żoną.
On sam nie był nigdy wiernym małżonkiem,ale nie ma sobie nic do zarzucenia.To żona staje się dla niego kozłem ofiarnym,na którego można zrzucić całą odpowiedzialność.Bo siedzi w szpitalu ,z synem,a on musi być z córkami;bo nie była dziewicą,gdy zeszli się ze sobą-więc jest dziwką;bo była biedna,więc pewnie poleciała na jego pieniądze...John nie widzi w sobie i własnym postępowaniu żadnej winy.To zawsze kto inny jest winien.Zawsze można na kogoś innego zrzucić odpowiedzialność.Ponieważ nie znajduje innego winnego(oprócz żony),prześladuje sprawcę wypadku.Nieważne,że policja stwierdziła jego niewinność,to dla Johna to żadne usprawiedliwienie.A gdy dowiaduje się,że Grady odsiedział wyrok za zabójstwo ma podstawy by nadal go prześladować.Napuszcza na niego policję,próbuje wywierać naciski,by Grady nie dostał pracy,wreszcie oskarża go o porwanie...
Wyjątkowo nie znosiłam Johna Stewarta,teścia Take.Zakłamany,dwulicowy despota,traktujący wszystkich z góry i mający przekonanie o własnej nieomylności.Wszystkich traktuje jak marionetki,podległe jego woli.Nie znosi sprzeciwu,a gdy ktoś mu się narazi ,potrafi daleko się posunąć,aby się zemścić.
To nie była łatwa książka,pierwsze sto stron dało mi porządnie w kość.Miałam ochotę rzucić ja w kąt,ale się przemogłam.I w końcu przestałam żałować,że czytam.To nie jest książka dla każdego.Młoda czytelniczka mogłaby jej nie docenić.To książka o czterdziestolatkach z bagażem różnych doświadczeń.Książka dla dojrzałego czytelnika,dla którego rzeczywistość nie jest czarno-biała,lecz posiada różne odcienie szarości.
Wielki plus dla autorki, której bohaterowie są wielowymiarowi i realni.Każdy miał swoje znaczenie.Wszystkie szczegóły były przemyślane i potrzebne w tej książce.Dokładnie określały co,kiedy i dlaczego.Choć za głównych bohaterów uważam Annie i Sama to również związek Take i Grady-ego bardzo mnie ciekawił.Ich przeszłość i teraźniejszość.
Autorka nie boi się podejmować trudnych tematów.W dodatku opisuje je bardzo zwyczajnie,bez niepotrzebnego patosu.Samodzielne rodzicielstwo,zdrada małżeńska,zabójstwo,próba gwałtu,ciąża u nastolatków-to nie są rzeczy ,o których łatwo mówić lub pisać.To ,zdawałoby się ,zawsze zdarza się komuś innemu i ciężko się postawić na miejscu osób,których to dotyka.
Autorce udało się pokazać nie tylko emocje osób dotkniętych takimi problemami,ale też przedstawić bohaterów tych zdarzeń tak by czytelnik mógł się z nimi identyfikować.W sumie miałam tylko jedno zastrzeżenie-przesłodzona końcówka,która nie do końca mi odpowiadała.
Ta książka daje do myślenia.Pod jej wpływem czytelnik zadaje sobie pytania,na które trudno znaleźć jednoznaczną odpowiedź.
Nie twierdzę,że stanie się moją ulubioną lekturą,ale na pewno jest to książka,o której trudno będzie zapomnieć.

Książka ta to głównie emocje- siła miłości, przebaczenie, odrodzenie i żal,ale też niepewność, rozpacz i determinacja.I jeszcze zaufanie. Opowiada o wytrwałości w dążeniu do szczęścia,różnie pojmowanego.To książka o chwili zapomnienia i jej długotrwałych konsekwencjach.

Pośpieszna,prawie nieświadoma zdrada małżeńska gdy on (Sam)myśli o własnej żonie a ona(Take) o dawno...

Słuchałam jej w wersji audio i bardzo, bardzo mi się spodobała.
Opowieść jest bardzo realistyczna, nie ma w niej niczego co nie mogłoby sie przydarzyć w prawdziwym życiu. Świetnie nakreśleni bohaterowie, tacy "ludzcy", mający też słabe strony.
Książka ta dała mi dużo do myślenia. Zastanawiam się jak ja bym się zachowała, gdybym znalazła się na miejscu Anny. Podziwiam ją za to jak poradziła sobie ze zdradą męża, że potrafiła zdobyć się na wybaczenie i danie drugiej szansy.
NAprawdę gorąco polecam tę powieść, można z niej wynieść wiele życiowych lekcji.

Słuchałam jej w wersji audio i bardzo, bardzo mi się spodobała.
Opowieść jest bardzo realistyczna, nie ma w niej niczego co nie mogłoby sie przydarzyć w prawdziwym życiu. Świetnie nakreśleni bohaterowie, tacy "ludzcy", mający też słabe strony.
Książka ta dała mi dużo do myślenia. Zastanawiam się jak ja bym się zachowała, gdybym znalazła się na miejscu Anny. Podziwiam ją za...

"Więcej niż przyjaciele" to przejmująca opowieść napisana z niesamowitym wyczuciem. Nic nie jest przerysowane, a mogłoby być, bo od emocji jest aż gęsto. Jednak autorka znalazła jakiś złoty środek w tym wszystkim, nie pogubiła się, nie zapętliła. Cały czas czułam, że jest to powieść przemyślana od początku do końca. Od pozornie sielankowego prologu, poprzez burzliwy środek, aż do wzruszającego, ale nie przesłodzonego końca.
Cała historia opiera się na bardzo prawdziwych i solidnie skonstruowanych bohaterach, których działania, czy to mądre czy nie, są zawsze logiczne z punktu widzenia charakterystyki danej postaci. Mnie osobiście cała ta historia przypominała grecką tragedię, gdzie każda ze stron ma swoje racje i wszyscy tkwią w impasie, bo nie wiadomo co dalej z tym zrobić. Nie wiem jak autorka to zrobiła, ale ja jako czytelnik każdą ze stron rozumiałam.
Lubię takie historie, szczególnie kiedy są tak dobrze napisane.

"Więcej niż przyjaciele" to przejmująca opowieść napisana z niesamowitym wyczuciem. Nic nie jest przerysowane, a mogłoby być, bo od emocji jest aż gęsto. Jednak autorka znalazła jakiś złoty środek w tym wszystkim, nie pogubiła się, nie zapętliła. Cały czas czułam, że jest to powieść przemyślana od początku do końca. Od pozornie sielankowego prologu, poprzez burzliwy środek,...

Bardziej psychologiczna książka, niż romans, jak ktoś takiego szuka, ale na pewno warta przeczytania.

Bardziej psychologiczna książka, niż romans, jak ktoś takiego szuka, ale na pewno warta przeczytania.

Aż kipi od emocji, uczuć. Trudne tematy z happy endem. Przeczytajcie koniecznie

Aż kipi od emocji, uczuć. Trudne tematy z happy endem. Przeczytajcie koniecznie