Ta lektura to znowu pokłosie remanentu w mojej biblioteczce. Nie mam pojęcia jak się w niej znalazła, ale było to dawno temu i dopiero teraz zdołałam po nią sięgnąć. Wydawało mi się, że moja opinia będzie pierwszą, ale okazało się, że ubiegła mnie @Koronczarka.
Jest to książka, po którą mogą sięgnąć zainteresowani życiem codziennym, społecznym i artystycznym dwudziestolecia międzywojennego i wcześniejszego, jeszcze z okresu zaborów. Pojawiają się powszechnie znane nazwiska, ale oczywiście i takie, które znane będą tylko w pewnych środowiskach.
Sporo dowiadujemy się także o wojnie i okresie powojennym. Szkoda, że książka powstawała w latach sześćdziesiątych XX w., bo z pewnością zaciążyła na niej działalność cenzorska.
Mnie się dobrze czytało, poznałam działalność niektórych osób z zupełnie innej strony - zaangażowanie znanych artystów w walkę o ochronę zwierząt chociażby.
Polecam miłośnikom literatury pamiętnikarskiej. Wydanie, jak na owe czasy jest całkiem przyzwoite, wzbogacone ponadto fotografiami ze zbiorów autorki.

Ta lektura to znowu pokłosie remanentu w mojej biblioteczce. Nie mam pojęcia jak się w niej znalazła, ale było to dawno temu i dopiero teraz zdołałam po nią sięgnąć. Wydawało mi się, że moja opinia będzie pierwszą, ale okazało się, że ubiegła mnie @Koronczarka.
Jest to książka, po którą mogą sięgnąć zainteresowani życiem codziennym, społecznym i artystycznym...

Pamiętnik opisujący wydarzenia związane z Krakowem. Autorka zaczyna swoje wspomnienia od dzieciństwa, które przypadało na przełom XIX i XX wieku, a potem I wojnę światową, swoją działalność jako pianistki, pedagoga i społeczniczki organizującej opiekę nad bezpańskimi zwierzętami. Jak w takich wypadkach zazwyczaj bywa są w nim fragmenty trudne do przebrnięcia (np rozważania o technice pianistycznej),jak i zaskakujące - na przykład nie wiedziałam, ze sprawa rytualnego zabijania zwierząt już przed II wojną światową była przedmiotem obrad polskiego sejmu. Dramatycznie opisane są także dzieje II wojny światowej. Zabawne jest także prześledzić, jak autorka próbowała sobie dawać radę z cenzurą (autocenzurą?, bo książka wydana jest w 1972 roku.

Pamiętnik opisujący wydarzenia związane z Krakowem. Autorka zaczyna swoje wspomnienia od dzieciństwa, które przypadało na przełom XIX i XX wieku, a potem I wojnę światową, swoją działalność jako pianistki, pedagoga i społeczniczki organizującej opiekę nad bezpańskimi zwierzętami. Jak w takich wypadkach zazwyczaj bywa są w nim fragmenty trudne do przebrnięcia (np rozważania...