"Słowo 'fajnie' funkcjonuje na obrzeżach polszczyzny od niepamiętnych czasów, nie mogąc się z przedpokojów na pokoje dostać, nie do końca zaakceptowane, ale jakoś tolerowane. Wzięte niby z niemieckiego, ale najpewniej z jidysz, służy do bardzo bezpretensjonalnego wyrażania akceptacji. (...) Prawdopodobnie ra nieoficjalność słowa sprawia, że do tej pory się nie wytarło. Poważne pochwały się dewaluują, 'dobre' nie wystarcza, 'pozytywne' jest zbyt oficjalne, 'słuszne' - ideologiczne, 'atrakcyjne' to pochwała niejako z przeniesienia. Nacechowane 'wspaniałe', 'znakomite' czy nawet 'świetne' bywają odczytywane często jako sztuczne i pretensjonalne. Nie mówiąc już, jakie jest 'cudowne' czy 'genialne'. Różne mniej lub bardziej wymyślone 'wypasione', 'ekstra' się wytrą, tak jak wytarły się inne ekstrawagancko 'ekscelentne' i 'wporzo'. A 'fajnie' zostanie. I fajnie."

To nie jest książka naukowa, choć definitywnie jest w niej element edukacyjny. Powiedziałabym, że to zbiór ciekawostek językowych, w których możemy zaobserwować elokwencję i poczucie humoru profesora Bralczyka. Sympatyczna lektura.

"Słowo 'fajnie' funkcjonuje na obrzeżach polszczyzny od niepamiętnych czasów, nie mogąc się z przedpokojów na pokoje dostać, nie do końca zaakceptowane, ale jakoś tolerowane. Wzięte niby z niemieckiego, ale najpewniej z jidysz, służy do bardzo bezpretensjonalnego wyrażania akceptacji. (...) Prawdopodobnie ra nieoficjalność słowa sprawia, że do tej pory się nie wytarło....