Łał, ta xiążka zawiera tyle ciekawych informacji, że mimo iż widziałem Psychozę kilka razy, to czuję że muszę obejrzeć ją ponownie by cieszyć się tymi wszystkimi "smaczkami" opisanymi w tej bardzo wciągającej xiążce.
Ciekawie było też zapoznać się z mechanizmem stałego przesuwania granic tego co można pokazać w filmie. Z dzisiejszej perspektywy, w której normą jest kopulacja na żywo przed kamerą albo z rzeźnickimi detalami pokazane tortury zakończone zmasakrowaniem ofiary aż trudno uwierzyć, że problemem było pokazanie pośladka, albo dźgnięcia nożem. To pokazuje jak stopniowo, w imię wolności artystycznej, granice tego co obsceniczne są stale przesuwane. I nawet tak dobry reżyser jak Hitchcock też miał w tym swój bezrefleksyjny udział.

Łał, ta xiążka zawiera tyle ciekawych informacji, że mimo iż widziałem Psychozę kilka razy, to czuję że muszę obejrzeć ją ponownie by cieszyć się tymi wszystkimi "smaczkami" opisanymi w tej bardzo wciągającej xiążce.
Ciekawie było też zapoznać się z mechanizmem stałego przesuwania granic tego co można pokazać w filmie. Z dzisiejszej perspektywy, w której normą jest...

Pomimo interesującej treści okładka dla mnie nie do przyjęcia. Jak już wcześniej napisano, na okładce powinien znaleźć się mistrz suspensu lub kadr z filmu "Psychoza".

Pomimo interesującej treści okładka dla mnie nie do przyjęcia. Jak już wcześniej napisano, na okładce powinien znaleźć się mistrz suspensu lub kadr z filmu "Psychoza".

Sięgając po tę pozycję miałem przed oczami fantastyczny film, który nakręcono na podstawie niniejszego dzieła. Ciekawość wzięła górę, bo do filmowego Hitchocka wracam przynajmniej raz w roku. Zgłębienie większej ilości tajników sztuki filmowej i sekretów produkcji dawało mi nadzieję na pięknie spędzony czas. Ku mojemu zdziwieniu i jeszcze większym rozczarowaniu dzieło Rebella jest horrendalnie nijakie. Zanurzając się w lekturę nie potrafimy wyczuć literackiego języka, przez co niejednokrotnie można odnieść wrażenie, że czyta się opisy z Wikipedii. Opowieści brakuje zdecydowanie literackiego warsztatu na miano Waltera Isaacsona, który z biografii „Jobsa” uczynił jedną z najwybitniejszych książek biograficznych w historii. Rebello w sposób miałki przestawia proces powstawiania „Psychozy”, który Hitchcockowi z pewnością by się nie spodobał. Cieszmy się zatem, że powstał atrakcyjny film na postawie nieatrakcyjnej książki. W tym wypadku ironia zagrała fanom na nosie, chyba bardziej niż legendarny Alfred Hitchcock.

Sięgając po tę pozycję miałem przed oczami fantastyczny film, który nakręcono na podstawie niniejszego dzieła. Ciekawość wzięła górę, bo do filmowego Hitchocka wracam przynajmniej raz w roku. Zgłębienie większej ilości tajników sztuki filmowej i sekretów produkcji dawało mi nadzieję na pięknie spędzony czas. Ku mojemu zdziwieniu i jeszcze większym rozczarowaniu dzieło...

Tłumacz i redaktorzy powinni wrócić do szkoły. Gniot nie treść i zero przyjemności z czytania, bo co kilka stron wyskakiwały językowe potworki. Okropność. Recenzja wkrótce

Tłumacz i redaktorzy powinni wrócić do szkoły. Gniot nie treść i zero przyjemności z czytania, bo co kilka stron wyskakiwały językowe potworki. Okropność. Recenzja wkrótce

W książce brakuje mi zdjęć. A co do filmu, odbieram go inaczej.

W książce brakuje mi zdjęć. A co do filmu, odbieram go inaczej.

Książka obowiązkowa dla fanów Hitchocka i "Psychozy".
Zawiera wiele ciekawostek dotyczących reżysera, aktorów, powstawania filmu, a także sposobów promocji.
Polecam

Książka obowiązkowa dla fanów Hitchocka i "Psychozy".
Zawiera wiele ciekawostek dotyczących reżysera, aktorów, powstawania filmu, a także sposobów promocji.
Polecam

Okładka sugeruje, że książka ma związek z filmem o powstawaniu "Psychozy", a ten był taki sobie. Tymczasem jest to wnikliwa pozycja, omawiająca dokładnie jak narodził się jeden z najlepszych filmów mistrza suspensu i jedynie posłużyła za punkt wyjścia twórcom nędznego obrazka, o którym wcześniej. Na okładce powinien więc znaleźć się fotos z "Psychozy" albo portret Hitchcocka, a nie zdjęcia aktora, który go grał.

Okładka sugeruje, że książka ma związek z filmem o powstawaniu "Psychozy", a ten był taki sobie. Tymczasem jest to wnikliwa pozycja, omawiająca dokładnie jak narodził się jeden z najlepszych filmów mistrza suspensu i jedynie posłużyła za punkt wyjścia twórcom nędznego obrazka, o którym wcześniej. Na okładce powinien więc znaleźć się fotos z "Psychozy" albo portret...

"Psychoza" to dla mnie niekwestionowane arcydzieło gatunku. Od tego filmu wieki temu zaczęła się moja przygoda z Hitchcockiem. Jakże więc ciekawym doświadczeniem, doznaniem i przygodą było dla mnie spotkanie z tak rzetelnymi kulisami powstania filmu przedstawionymi tutaj.
Nie wiedziałam, że inspiracją dla filmu była książka Roberta Blocha, który to z kolei wzorował się na prawdziwych wydarzeniach.

Mimo, że dawno temu wciągałam kolejne filmy Hitchcocka uważałam go za bufona, po tej lekturze zmieniam zdanie. Miał świetne poczucie humoru, o aktorce, której urodę zawsze ceniłam, Ingrid Bergman, mawiał "tak piękna, jak głupia".
To wspaniałe przeżycie móc towarzyszyć reżyserowi podczas tworzenia tego dzieła, a tak się właśnie czułam przewracając kolejne kartki. Mnóstwo ciekawostek, nie chciałabym psuć frajdy, dlatego nie zdradzę żadnej, no prawie żadnej. Hitch wykupując prawa do ekranizacji książki pospiesznie wykupił wszystkie jej egzemplarze. Do utrzymania tajemnicy fabuły zobowiązany był każdy z planu, zależało mu na całkowitym zaskoczeniu widza. Podczas gdy ekipa filmu oglądała pierwszy czy drugi montaż, oglądający o mało co nie pospadali z foteli, a wcześniej kręcąc jedną ze scen z matką sami mieli gęsią skórkę.
Hitchcock przemyślał wszystkie reakcje widzów na film, oprócz jednej, ale to już w książce.

W roku premiery, 1960, Alfred Hitchcock powiedział „To całkiem dobry film. Ale, co najważniejsze, to jest pierwszy szoker, który nakręciłem. Moje wcześniejsze filmy to dreszczowce. Ten naprawdę wami wstrząśnie.” Film został wrogo przyjęty przez krytyków, (Hitchcock nigdy nie dostał Oscara) przez publiczność natomiast wręcz odwrotnie.
„Psychoza” została doceniona dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych, a jeden z krytyków nazwał ją „nie tylko największym filmem Hitchcocka; to najbardziej inteligentny i niepokojący horror, jaki kiedykolwiek nakręcono.”
Stephen Rebello podaje „do kręgu jego spadkobierców zaliczyć należy przede wszystkim: Dziecko Rosemary, Noc Żywych trupów, Egzorcystę, Halloween, W przebraniu mordercy, Mulholland Drive, Siedem, Skórę, w której żyję, Czarnego łabędzia oraz House at The End of the Street.”
Książka genialna, zabrakło mi w niej tylko jednej rzeczy, zdjęć i gdyby nie to byłoby 10 gwiazdek z mojej strony.

"Psychoza" to dla mnie niekwestionowane arcydzieło gatunku. Od tego filmu wieki temu zaczęła się moja przygoda z Hitchcockiem. Jakże więc ciekawym doświadczeniem, doznaniem i przygodą było dla mnie spotkanie z tak rzetelnymi kulisami powstania filmu przedstawionymi tutaj.
Nie wiedziałam, że inspiracją dla filmu była książka Roberta Blocha, który to z kolei wzorował się na...

Książka o produkcji mojego ulubionego filmu, reżyserowanego przez mojego ulubionego reżysera? To trzeba przeczytać!
Alfred Hitchcock jest dla kinomaniaków tym, kim dla książkofilów H.P. Lovecraft. Obaj stworzyli wiekopomne dzieła, o których do dziś krążą legendy i tajemnice.
"Psychozę" obejrzałem około pół roku temu i z czystym sercem wystawiłem jej ocenę 10/10. Świetna fabuła, świdrująca, acz rewelacyjna i przerażająca muzyka, wyborowa gra aktorska, bardzo dobre zdjęcia. To jedne z niewielu plusów tego filmu. A ta książka?
Jest na pewno bardzo ciekawa. Nigdy nie czytałem żadnej książki biograficznej, a ta mnie zaciekawiła od pierwszych stron. Widać, że autor doszukiwał się wielu wiadomości i przelewał je na papier. Opisał wszystkie aspekty, dotyczące powstawania scenariusza, prowadzenia aktorów, ale i proces dobierania kostiumów.
Podsumowując - jeżeli jesteś fanem "Psychozy" lub Alfreda Hitchcocka warto sięgnąć po ten tytuł, gdyż można się sporo dowiedzieć jak to jeden film tak wpłynął na życie tegoż rewelacyjnego reżysera.

Książka o produkcji mojego ulubionego filmu, reżyserowanego przez mojego ulubionego reżysera? To trzeba przeczytać!
Alfred Hitchcock jest dla kinomaniaków tym, kim dla książkofilów H.P. Lovecraft. Obaj stworzyli wiekopomne dzieła, o których do dziś krążą legendy i tajemnice.
"Psychozę" obejrzałem około pół roku temu i z czystym sercem wystawiłem jej ocenę 10/10. Świetna...

Zdecydowanie zbyt dużo kompletnie nieistotnych moim zdaniem szczegółów. Momentami przebicie się przez ten gąszcz faktów było bardzo nużące.

Zdecydowanie zbyt dużo kompletnie nieistotnych moim zdaniem szczegółów. Momentami przebicie się przez ten gąszcz faktów było bardzo nużące.