Muszę przyznać, że na początku ciężko było się mi za klimatyzować w ten świat. Wiele rzeczy też musiałam przypomnieć sobie z czasem, gdy czytałam książkę (chodzi mi o pierwszą część, którą czytałam wieki temu). Byłam mile zaskoczona, gdy dowiedziałam się, że "Córka Żywiołu" jednak będzie miała swoją kontynuację. Nie byłam co do tego pewna, gdy skończyłam właśnie pierwszą część. Ładne zakończenie, poza tym ani słychu, ani dychu o dalszej części. A tu proszę! Jaka miła niespodzianka!
"Cień Żywiołu" to, że tak powiem, bardzo lekka książka. Spodobał mi się temat wybrany przez autorkę - żywioły. Coś i starego, i nowego. Od początku wciągnęła mnie w swój mały świat, w którym działo się, aż tyle niesłychanych rzeczy. Niesamowite jaki to los jest nieznośny w tych wszystkich książkach :). No, ale cóż, gdyby nie było żadnych problemów, wszystko byłoby nudne, oklepane. Szkoda bardzo mi było miłości Adama i Megan. Są bardzo fajną parą, a tu musi coś stawać im na przeszkodzie. No i ta sprawa z Megan. Okazuje się, że dziewczyna jest znacznie cenniejsza niż się wydawało. I to nie przez sam swój żywioł i Znak Czwartego.
W każdej książce uczę się na własnych błędach, ale i tak nigdy się nie nauczę tak jak trzeba. Żaden bohater nie jest pewny - nawet, jeżeli przez całą książkę jest miły, normalny i nie ma w nim żadnych uprzedzeń. I zawsze łapię się na tym, że ufam tym "niewłaściwym" bohaterom, tak jak główne postacie książek. Tym razem było tak samo. Może następnym razem uda mi się dostrzegać takie swoje błędy ;). Bo teraz jestem prawie pewna, że zostanie napisana kolejna część "Córki Żywiołu".
Jeżeli jednak chodzi o tę książkę, jestem jak najbardziej pozytywnie do niej nastawiona. Podobała mi się całość, bez wyjątku. Wszystko było tu dobrze dopracowane i nic niepominięte. Losy bohaterów troszkę proste, troszkę skomplikowane - jak to zawsze bywa. Ale naprawdę niesamowicie łatwo jest zatracić się w tym irlandzkim świecie.

Muszę przyznać, że na początku ciężko było się mi za klimatyzować w ten świat. Wiele rzeczy też musiałam przypomnieć sobie z czasem, gdy czytałam książkę (chodzi mi o pierwszą część, którą czytałam wieki temu). Byłam mile zaskoczona, gdy dowiedziałam się, że "Córka Żywiołu" jednak będzie miała swoją kontynuację. Nie byłam co do tego pewna, gdy skończyłam właśnie pierwszą...