Może się wydawać, że książka ta nie ma początku ani końca, że wciąż się wspina po ładnych zdaniach wgłąb codzienności, że zachęca nas do własnych obserwacji i nadstawiania ucha, że bywa ironiczna, po prostu religijna czy czerpiąca intertekstualność z życia i z życiodajnych książek... Ale czy ona tylko się wydaje? W sensie ekonomicznym, wydawniczym, psychologicznym? Chyba staje się dzięki nam, ale nie w miejscu, lecz w ciągłym ruchu, obracają się koła roweru i przewracają kartki. W tym krążeniu różnych publikacji pojawia się w końcu dyskretnie i ona sama, stopniując słowa zawarte w tytule. Przede wszystkim jest "opowieścią", a więc może być przekazywana z rąk do rąk i z ust do ust zależnie od naszej własnej prywatnej codzienności; jest dookreśleniem "mężczyzny", a może szerzej człowieka w ogóle, choć nie brak mu wyraźnej tożsamości płciowej; i to na dodatek tego,"który zarabia", czyli musi znajdować się blisko spraw doczesnych; choć robi to, "śpiąc" - zatem nie pozbawia sam siebie skrzydeł. Kędzierskiemu udało się pokazać świat, w który każdy z nas jest zaplątany, nawet jeśli książek namiętnie nie czyta. Świat, który jest oczywistością nieprzenikniony, jeśli tylko pozwolimy mu do nas przemawiać językiem przebijającym się przez nabytą miejskość ze wszystkich stron. I obojętnie co się o tej książce napisze trudno jest stworzyć spoiler, bo to my wkraczamy do niej z własną fabułą, z własną książką i przemyśleniami. A narrator choć jest ciepły, dotykalny i płynie w nim krew, nie pokona za nas dystansu, jaki czujemy wobec niego i wobec siebie. Trzeba się otworzyć i obejrzeć wnętrzności, a otworzy się świat.

Może się wydawać, że książka ta nie ma początku ani końca, że wciąż się wspina po ładnych zdaniach wgłąb codzienności, że zachęca nas do własnych obserwacji i nadstawiania ucha, że bywa ironiczna, po prostu religijna czy czerpiąca intertekstualność z życia i z życiodajnych książek... Ale czy ona tylko się wydaje? W sensie ekonomicznym, wydawniczym, psychologicznym? Chyba...