Vamos para Arriba!, czyli po polsku ruszamy w góry. Góry - to fascynacja życia Wojciecha Lewandowskiego. Wspina się i wędruje od wielu lat. Wszystko zaczęło się oczywiście od Tatr, czyli dla wielu miejsca, gdzie wszystko ma swój początek, do którego zawsze się wraca. Potem były Himalaje, Alpy, Ałtaj, Ural, Atlas, Kordyliery i wiele innych, ale Andy - jak pan Wojciech pisze - dopadły go od razu, a fascynacja ciągle trwa, narasta i wszystko wskazuje na to, że prędko się nie skończy.

Cała Ameryka Łacińska to ogromny obszar (20,6 mln km kwadratowych, około 1/7 powierzchni Ziemi). Nic zatem dziwnego, że jest niesamowicie różnorodny pod względem geograficznym, gospodarczym, politycznym, ludnościowym i kulturowym, a przez to bardzo fascynującym. Natomiast góry Ameryki Łacińskiej rozciągają się wszystkich sferach klimatyczno-krajobrazowych i charakteryzują się dużym zróżnicowaniem pod względem budowy geologicznej i tektoniki, warunków i zjawisk klimatycznych, flory oraz fauny. Ich ogrom i kolosalne szczyty kuszą wielu "zbieraczy" szczytów. Bowiem każdy chodzący po górach na swoje górskie prywatne kolekcje, większość z nich marzy o tych najbardziej prestiżowych i znanych np. czternaście ośmiotysięczników Korona Himalajów albo Korona Ziemi zwana inaczej Wielką Siódemka, czyli najwyższe szczyty 7 kontynentów. Góry Ameryki Łacińskiej są równie bardzo pożądanie. Można je zdobywać według pasm górskich, czyli tak Korona Andów, co jest jednak dość nieprecyzyjne, gdyż trudno jest wyłonić najwyższe szczyty poszczególnych pasm. Dlatego lepszy jest podział terytorialny, czyli zalicza się najwyższy szczyt w Wenezueli, Kolumbii, Ekwadorze, Peru, Boliwii, Argentynie i Chile. I w taką właśnie podróż zabiera nas autor, przez najwyższe szczyty państw Ameryki Łacińskiej. Poszerza on jednak tę eskapadę o pozostałe, warte zdobycia szczyty w poszczególnych krajach.

Ach, zachwyciłam się...
-małymi miasteczkami, szczególnie cennymi dla Europejczyków, w których czas się zatrzymał,
-szczytem na Kostaryce, z którego przy dobrej pogodzie widać dwa oceany,
-sześciotysięcznikami, na których można poczuć się tak odizolowanym od świata, zagubionym w czasie i przestrzeni jak Mały Książę na swojej planecie,
-Kondorem - nieodłącznym symbolem andyjskiej przyrody,
-diametralne różnymi, szybkimi i zaskakującymi zmianami otoczenia,
-nieustającym teatrem migocących kształtów i kolorów w wykonaniu wielkich tropikalnych motyli,
-183 czynnymi wulkanami,
-oraz tym, że czasami sama droga jest celem, a radość daje nie tyle fantastyczny widok z wierzchołka, a samo 'odkrywanie' jeszcze mało znanych miejsc.

Co do samej książki, stylu autora i jego spostrzeżeń - to powtórzę się chyba jeszcze raz - ale uwielbiam ludzi z pasją. A Wojciech Lewandowski ją z pewnością posiada. Zaraził nią nawet żonę, która odbywa z nim większość wypraw i syna. Z wielką przyjemnością i nie mniejszym zachwytem czyta się wtedy o takich wyprawach. Od razu można odróżnić pasję, która jest czysta, osobista i niepodszyta niezdrową rywalizacją oraz bezpardonową walką o pieniądze i sławę. Wtedy takie hobby staje się nie tylko czymś pożytecznym, satysfakcjonującym, ale i poszerzającym horyzonty. To pasja z potrzeby serca, dla tych, którzy mają wiatr we włosach i kieszeni, dla tych, którzy nie potrafią usiedzieć w jednym miejscu. Ale to również opowieść o ludziach, krajach i górach. Mozaika ułożona z kamyków zdarzeń. A ludziom z pasją ja nie mam nic do zarzucenia. Gorąco polecam. Vamos para Arriba!

Vamos para Arriba!, czyli po polsku ruszamy w góry. Góry - to fascynacja życia Wojciecha Lewandowskiego. Wspina się i wędruje od wielu lat. Wszystko zaczęło się oczywiście od Tatr, czyli dla wielu miejsca, gdzie wszystko ma swój początek, do którego zawsze się wraca. Potem były Himalaje, Alpy, Ałtaj, Ural, Atlas, Kordyliery i wiele innych, ale Andy - jak pan Wojciech pisze...