O Camilli Läckberg miałam okazję sporo słyszeć, więc ucieszyłam się, kiedy zupełnie przypadkiem wpadła mi w ręce jej książka.

Po lekturze byłam jednak lekko zażenowana. Nie jest to bowiem kryminał, a połączenie kryminału z chick-litem. A ja za chick-litem akurat nie przepadam i uważam, że historia bardzo by skorzystała na ucięciu wątków rodzinno-romansowych, które są tam absolutnie po nic. Bo o ile u Larssona mają one uzasadnienie i wraz z głównym wątkiem tworzą spójną całość, tutaj są doklejone na siłę.

Mamy więc i rozwijający się romans okraszony infantylnymi przeżyciami bohaterów (w co się ubrać?), i brutalnego męża jednej z bohaterek, i kwestię sprzedaży domu rodzinnego - po co? Te poboczne historie nie są w żaden sposób powiązane z wątkiem kryminalnym.

Co gorsza, przez to powieść traci na wiarygodności - od kiedy to śledczy zdradza szczegóły dochodzenia kochance zaangażowanej osobiście w sprawę i mającej napisać artykuł o ofierze morderstwa?

Sądząc po ocenach czytelników, akurat pierwsza książka z cyklu jest najmniej udana, ale ja już chyba podziękuję pani Läckberg.

O Camilli Läckberg miałam okazję sporo słyszeć, więc ucieszyłam się, kiedy zupełnie przypadkiem wpadła mi w ręce jej książka.

Po lekturze byłam jednak lekko zażenowana. Nie jest to bowiem kryminał, a połączenie kryminału z chick-litem. A ja za chick-litem akurat nie przepadam i uważam, że historia bardzo by skorzystała na ucięciu wątków rodzinno-romansowych, które są tam...