„Przeszedłem na emeryturę i nie zamierzam więcej pracować. Koniec!. [...] Gdyby na przykład w tej chwili kula uderzyła w mur, o który opieramy nasze głowy, nie pozostałbym bezczynny, zbadałbym sprawę. Ostatecznie człowiek jest tylko człowiekiem!”
Jak na ironię, kula w niedalekiej przyszłości uderzyła w mur, o który opierali swoje głowy, a nasz znakomity detektyw Herkules Poirot po krótkiej emeryturze, wraca do akcji.

Kiedy 4 próby zabicia Nick Buckley spalają się na panewce, a morderca cały czas jest krok przed detektywem, wiedz, że sprawa jest poważna. Co jeśli nagle lista od A. do J. z podejrzanymi, doda do siebie osobę K.?
„Tańczę nad brzegiem przepaści.”
Nick – właścicielka Samotnego Domu – nie robi sobie nic z ostrzeżeń Poirota, do czasu... gdy pewnej nocy dochodzi do morderstwa, sprawa nabiera tępa, ale mordercy nadal nie ma. Nowe/stare poszlaki, oczywiście doskonale zinterpretowane, dadzą klucz do odpowiedzi.
„Nick ma wielkie szczęście.”
Jeżeli tylko jesteś ciekawy, spraw sobie książkę mistrzyni kryminału, a odpowiedź zaskoczy cię na pewno!

Polecam, polecam, polecam!

„Przeszedłem na emeryturę i nie zamierzam więcej pracować. Koniec!. [...] Gdyby na przykład w tej chwili kula uderzyła w mur, o który opieramy nasze głowy, nie pozostałbym bezczynny, zbadałbym sprawę. Ostatecznie człowiek jest tylko człowiekiem!”
Jak na ironię, kula w niedalekiej przyszłości uderzyła w mur, o który opierali swoje głowy, a nasz znakomity detektyw Herkules...