Lubię te autorkę. Co prawda głównie za Miejsce zwane Domem, ale jednak. Resztę tytułów kiedyś próbowałam ogarnąć, ale nie do końca mi wyszło – jakoś nic mnie na tyle nie zainteresowało, abym sięgnęła po książkę. Wydawały mi się jakoś mało interesujące, niedostające do Miejsca…
Pierwsze moje skojarzenie w przypadku Serca smoka to seria Czarny lód Anne Stuart. Silny facet i mała kobietka, z którą robi co chce. Fakt, Rebeka miała więcej ikry i stanowczości niż Chloe, ale jakoś tak długo robiłam porównania.
Ona poszukuje przyrodniej siostry przyrodniej o istnieniu której dowiedziała się niedawno od umierającego ojca. Dostępu do siostry broni wielki macho. Jest opryskliwy, nieokrzesany, ale świetnie całuje i ratuje z opresji. A jako, że sceneria Tajlandii z jednej strony dodaje kolorytu, z drugiej zagraża niebezpieczeństwami, w sumie zapowiadało się całkiem nieźle.
W sumie nie do końca wiem co napisać o tej polecance.
Niby tak, ale nie do końca.
Niby nie, ale też nie do końca.
Najbardziej interesowała mnie historia w tle. Przeszłość ojca Rebeki, śmierć jego pierwszej żony i kradzież dziecka. Właśnie to, może razem z historią paskudnej ciotki wydało mi się z całości najbardziej interesujące.
Reszta średnio.
Może dlatego, że wyparłam gdzieś z głowy, że to Romans z serii Phantom Press, co przynajmniej dla mnie pozycjonuje książkę na poziomie średniego HQ. A bez takiego założenia, książka wydała mi się lekko banalna. Potraktowana po łebkach i w sumie zamykająca tragedię w kilku linijkach.
A chciałabym więcej. Bo lubię narrację autorki, nadal uważam, że umie zaciekawić czytelnika, przekonać do swojej opowieści. Ale przebiegnięcie tutaj po trudnych tematach tylko ją spłyciło.
Gosiurko, chyba nie jestem dobrym odbiorcą tego typu literatury, bo zawsze zadaję pytanie. Dlaczego tylko tyle, dlaczego nie więcej. Z jakiego powodu nie ma odpowiedzi na pewne pytania.
Lubię tego typu romanse w wydaniu lekkim, kiedy wszystko jest łatwe i proste, a co najwyżej komplikacja średnia i jakoś niewiele inwazyjna. W innym wypadku niestety mam wrażenie, niedokończenia tematu.
I tutaj też tak trochę miałam. Zdecydowanie za mało jak dla mnie informacji o przeszłości Smoka. O przeszłości rodziny Rebeki.
Ale co zdecydowanie na plus – podobały mi się sceny płomienne. I też w sumie nie wiem dlaczego, ale dawno mnie tak nie zainteresowały. Głównie te początkowe – pewnie jest to związane z wizerunkiem macho jaki tam się pojawił.
Tak czy inaczej, przeczytałam. Myślę, że jak na książki z kategorii za „jednym zamachem” to jest całkiem niezła, a moja ocena pewnie w sporej części spowodowana jest z porównaniem do Miejsca zwanego domem.

Lubię te autorkę. Co prawda głównie za Miejsce zwane Domem, ale jednak. Resztę tytułów kiedyś próbowałam ogarnąć, ale nie do końca mi wyszło – jakoś nic mnie na tyle nie zainteresowało, abym sięgnęła po książkę. Wydawały mi się jakoś mało interesujące, niedostające do Miejsca…
Pierwsze moje skojarzenie w przypadku Serca smoka to seria Czarny lód Anne Stuart. Silny facet i...