W kolejnym tomie Malazańskiej Księgi Poległych wracamy na Genabackis, gdzie dochodzi do zawarcia silnego przymierza dwóch, do tej pory walczących ze sobą, armii Dujeka Jednorękiego z zastępem Podpalaczy Mostów i niezwyciężonego do tej pory Caladana Brooda z pradawną rasą Tiste Andii, które opowiadają się przeciwko nowo powstałemu imperium Pannion Domin, zagrażającemu miastu Capustan i reszcie terytoriów Genabackis.

Jeżeli miałem do tej pory jakiekolwiek wątpliwości, czy warto poświęcić swój czas Eriksonowi i całej sadze MKP, która liczy sobie ok 10 000 stron, to ten tom w pełni je rozwiał. Niemalże od początku, kiedy czytelnik dowiaduje się o sojuszu dwóch wrogich względem siebie armii, książkę czyta się z wielkim zainteresowaniem i ciężko ją odłożyć na półkę. Wraz z kolejnymi stronami poznajemy sens tego sojuszu i jego mocne i słabe strony. Pojawiają się nowe postaci, a także te znane nam już z "Ogrodów księżyca". Erikson oczywiście nie byłby sobą, gdyby nie wprowadził jakichś zawirowań do fabuły, które nie ułatwiają życia zarówno postaciom, jak i próbującemu połapać się w tym wszystkim czytelnikowi.

Jeżeli ktoś lubi sceny wojenne, to z tego tomu będzie na pewno bardzo zadowolony, bo to jedna wielka kampania wojenna. Trup ścieli się gęsto, jednostki giną w tysiącach, nie ma czasu na odetchnięcie tylko ciągła walka i chęć zwycięstwa. Musimy liczyć się z tym, że z niektórymi postaciami będzie trzeba nam się pożegnać, ale to jest nieuniknione, bo u Eriksona nie ma tak kolorowo, jak u Tolkiena; tutaj nie możemy być niczego pewni, a już najbardziej tego, że skończy się to happy endem dla wszystkich.

Odkąd zacząłem czytać Opowieści z Malazańskiej Księgi Poległych widzę, że cały cykl jest fantastyczny, napisany z dużym rozmachem i nie można zarzucić mu wtórności względem pozostałych dzieł fantasy. Świat Eriksona bogaty jest w całkiem nowe postaci, miejsca akcji i rozwiązania fabularne. Nie ma jasnego podziału na "dobro i zło" i każdą postać motywuje co innego. Sam czytelnik również ulega temu, co dzieje się w danym momencie na kartach książki i niejednokrotnie zmienia swoją postawę względem danego wydarzenia czy zachowań postaci. U Eriksona pewne jest tylko to, że nic nie jest pewne. Dlatego też cały cykl to pokaz cholernie dobrego rzemiosła w wykonaniu autora i jedno z najważniejszych dzieł fantasy, które trzeba koniecznie poznać.

W kolejnym tomie Malazańskiej Księgi Poległych wracamy na Genabackis, gdzie dochodzi do zawarcia silnego przymierza dwóch, do tej pory walczących ze sobą, armii Dujeka Jednorękiego z zastępem Podpalaczy Mostów i niezwyciężonego do tej pory Caladana Brooda z pradawną rasą Tiste Andii, które opowiadają się przeciwko nowo powstałemu imperium Pannion Domin, zagrażającemu miastu...