Jako Polacy należymy do tych narodów, które w sposób szczególny związane są z kultem Matki Bożej, i jest w nas iskra ogromnej pobożności maryjnej niespotykana wśród innych. Nie wiem, czy to dobrze, czy źle, na pewno warte jest to dokładnej analizy psychologiczno-socjologicznej, dlaczego wogóle tak jest i jakie składniki naszych dziejów i historii spowodowały, że fenomen ten jest ewenementem w skali świata. Może mamy też trochę z tym kompleksów, bo mimo licznych sanktuariów i miejsc kultu, z których do najbardziej znanych należą Częstochowa czy Licheń, to jednak jest to w Polsce inny rodzaj doświadczeń religijnych dotyczących osoby Matki Bożej niż te, które związane są z takimi miejscami jak Lourdes, La Salette, Fatima czy Gwadelupa. I mimo różnych krytycznych uwag i złośliwych sugestii u nas jest o wiele mniej dziwności i nieracjonalności niż w tych wielkich światowych sanktuariach. Matka Boża jest nam dla tego bliska, bo jest Matką, i takie tytuły możemy spotkać zarówno w nazewnictwie naszych rodzimych miejsc maryjnych, jak i w sposobie oddawania czci. To bardzo ciekawe i zastanawiające, bo rzadko się u nas mówi o Maryi inaczej niż Matka Boża, a już wogóle nie mówi się piękna pani, cudowna istota, a takie nazwy pojawiały się w objawieniach, czy to dzieci z Fatimy czy św. Bernardetty Soubiru. Nasza maryjność jest swojska, bo zakorzeniona w silnie umocowanej roli kobiety Polki, matki, która dotknięta wieloma dziejowymi doświadczeniami musiała dźwigać na swych barkach cały dom, gdyż mąż albo na wojnie, albo na zesłaniu albo oddał życie za ojczyznę. I stawały się one takimi heroinami, które na bok odstawiały swoje własne plany i marzenia i całkowicie poświęcały się swoim najbliższym. A jednym z czynników, który o tym decydował był wszechobecny wzór Maryi matki, która pozostała w cieniu swego Syna, a jednocześnie musiała na swych barkach dźwigać wszystkie jego cierpienia i brzemię najcięższe, jakim była obecność podczas drogi krzyżowej i śmierć na krzyżu. Splot naszych skomplikowanych wydarzeń z historii stworzył dobry fundament do rozwinięcia i propagowania naszej martyrologii osadzonej w obrazie ojczyzny matki. To Matce Bożej, jako matce, powierzamy wszystkie nasze troski i kłopoty, do niej za jej pośrednictwem zanosimy modły do samego Boga. Ale to ona swym płaszczem ochrania nas i naszą ojczyznę, i w wielu miejscach upodobała sobie chęć obecności takiej bliższej i takiej bezpośredniej. O tych miejscach i tych śladach opowiada ten ciekawie skonstruowany ilustrowany przewodnik prowadzący nas wszędzie tam, gdzie polski lud oddaje cześć swej Matce.

Jako Polacy należymy do tych narodów, które w sposób szczególny związane są z kultem Matki Bożej, i jest w nas iskra ogromnej pobożności maryjnej niespotykana wśród innych. Nie wiem, czy to dobrze, czy źle, na pewno warte jest to dokładnej analizy psychologiczno-socjologicznej, dlaczego wogóle tak jest i jakie składniki naszych dziejów i historii spowodowały, że fenomen ten...