Ta ksiażka w serii z komisarzem Maigret nieco różni się od innych. Oto do komisarza zgłasza się tytułowy sobotni klient informując go, że zamierza popełnić zbrodnię. I komisarz musi na ową deklarację jakoś zareagować. Książka ma dość ciekawy podtekst psychologiczny i obyczajowy. Typowa, krótka i raczej prosta powieść z serii z Maigretem.

Chwała toruńskiemu wydawnictwo C&T, że wypuszcza kolejne, dotąd niewydawane tomy z Maigretem. Ten zaczyna się tak, że do komisarza zgłasza się lekko pijany, zgnębiony człowiek z defektem fizycznym – zajęczą wargą. Mówi on Maigretowi, że zamierza zabić żonę i jej kochanka, którzy szarogęszą się w jego domu, śpią otwarcie ze sobą. Komisarz musi jakoś na ową deklarację zareagować, każe swemu gościowi, panu Planchon dzwonić do siebie, bierze dom pod obserwację, a potem zaczyna być ciekawiej...

Interesujący w tej książce portret Planchona, to człowiek nieśmiały, wstydliwy, zakompleksiony, dający się manipulować innym, przez miesiąc nie mógł się zdobyć na to by porozmawiać z komisarzem. A w domu pozwala przez lata żeby żona i jej kochanek wchodzili mu na głowę, nie jest w stanie się oprzeć, zaprotestować. Wszystkie swoje frustracje zapija alkoholem. To takie popchadło, ale wzbudzające współczucie.

Książka kończy się niespodziewanie i daje trochę do myślenia, ale nie zdradzę nic, może ktoś ją przeczyta....

To typowa rzecz Simenona, akcja kryminalna jest wątła, ale akcenty psychologiczne i obyczajowe bardzo ciekawe.

Ta ksiażka w serii z komisarzem Maigret nieco różni się od innych. Oto do komisarza zgłasza się tytułowy sobotni klient informując go, że zamierza popełnić zbrodnię. I komisarz musi na ową deklarację jakoś zareagować. Książka ma dość ciekawy podtekst psychologiczny i obyczajowy. Typowa, krótka i raczej prosta powieść z serii z Maigretem.

Chwała toruńskiemu wydawnictwo...