Książka Waltera Wangerina jest stosunkowo udaną próbą przełożenia tekstu Biblii na język literatury pięknej. Autor z pewnością nie jest nowatorem, choć pokusił się o interesujący zabieg opowiedzenia dziejów Zbawienia z punktu widzenia nie tylko zewnętrznego narratora, lecz także przez pryzmat relacji poszczególnych bohaterów Starego i Nowego Testamentu. Najlepsze są tu chyba opowieści Szymona Piotra i Marii Magdaleny, choć nie zaszkodzi pamiętać, że podobne zabiegi stosowali w przeszłości także inni, podobni pisarze, lepiej lub gorzej mierzący się z tekstem biblijnym (Jan Dobraczyński, LLoyd C. Douglas). Licentia poetica pojawia się tu i ówdzie, szczęśliwie jednak niezbyt często, także na ogół autor wiernie relacjonuje obszerne fragmenty Pisma Świętego (pamiętajmy, że jedyną powieścią o Chrystusie, w której nie wypowiada On żadnych innych słów jak tylko te, które zawarte są w Biblii, jest "Jezus z Nazarethu" Romana Brandstaettera, jak dla mnie najwybitniejsza chrześcijańska powieść w dziejach literatury). Interesującym dopełnieniem książki są cudowne wprost ilustracje Agnieszki Traczyńskiej, które o. Jan Góra OP trafnie porównał do witraży. Polecam na równi wierzącym i poszukującym oraz tym, którzy cenią sobie dobrą tradycyjną narrację.

Książka Waltera Wangerina jest stosunkowo udaną próbą przełożenia tekstu Biblii na język literatury pięknej. Autor z pewnością nie jest nowatorem, choć pokusił się o interesujący zabieg opowiedzenia dziejów Zbawienia z punktu widzenia nie tylko zewnętrznego narratora, lecz także przez pryzmat relacji poszczególnych bohaterów Starego i Nowego Testamentu. Najlepsze są tu...