Znając już warsztat Pawła Smoleńskiego i czytając inne jego książki o Izraelu ("Izrael już nie frunie", "Balagan") spodziewałam się czegoś lepszego. Mam wrażenie, że każda z historii została przedstawiona pobieżnie, bez zagłębiania się w szczegóły. Szkoda, bo liczyłam na ciekawszą lekturę.

Znając już warsztat Pawła Smoleńskiego i czytając inne jego książki o Izraelu ("Izrael już nie frunie", "Balagan") spodziewałam się czegoś lepszego. Mam wrażenie, że każda z historii została przedstawiona pobieżnie, bez zagłębiania się w szczegóły. Szkoda, bo liczyłam na ciekawszą lekturę.

Duże rozczarowanie. Kilkanaście historii, które czyta się jak jedną, powtórzoną kilkanaście razy. Niewiele konkretów, raczej odczucia, przemyślenia rozmówców (i samego autora wkładane w usta rozmówców: "A co powiedziałby mi Mahommed, gdyby to był inny poniedziałek (...)? Pewnie o tym, że..." i dalej dwie strony HIPOTETYCZNEJ wypowiedzi rozmówcy),krótkie anegdoty z domyślną pointą, zawsze tą samą: że nawet jeśli wydaje się inaczej, każdy Arab ma w Izraelu gorzej niż nie-Arab. Niewiele kontekstu, ot, festiwal żalu. Pewnie raczej słusznego, niemniej podanego w mało przekonujący sposób. Nużąca lektura.

Duże rozczarowanie. Kilkanaście historii, które czyta się jak jedną, powtórzoną kilkanaście razy. Niewiele konkretów, raczej odczucia, przemyślenia rozmówców (i samego autora wkładane w usta rozmówców: "A co powiedziałby mi Mahommed, gdyby to był inny poniedziałek (...)? Pewnie o tym, że..." i dalej dwie strony HIPOTETYCZNEJ wypowiedzi rozmówcy),krótkie anegdoty z domyślną...

? +/-

? +/-

Opowieść o bardzo trudnym współżyciu. Życie które bardzo trudno opowiedzieć bo zawsze będzie się posądzonym o jakąś stronniczą, bo ten konflikt angażuje wielu ludzi. Angażuje emocjonalnie i ciało i ducha. Autor próbuje uciec od trudu prezentując współżycie dwóch nacji w codzienności. Zwykłe życie, proste relacje sąsiedzkie, ale gdzieś w tle czuć te ogromne emocje – zwłaszcza po stronie arabskiej. Naprawdę ciekawy temat ale mam wrażenie, że uciekając od emocji ucieka się o tego co ten konflikt rozgrzewa i nadaje wyrazistości. Trudne współistnienie dwóch narodów w jednym Państwie. Po lekturze miałem nieodparte wrażenie, że Izraelczycy bywają dla Arabów tym kim kiedyś byli ich europejscy sąsiedzi dla nich samych.

Opowieść o bardzo trudnym współżyciu. Życie które bardzo trudno opowiedzieć bo zawsze będzie się posądzonym o jakąś stronniczą, bo ten konflikt angażuje wielu ludzi. Angażuje emocjonalnie i ciało i ducha. Autor próbuje uciec od trudu prezentując współżycie dwóch nacji w codzienności. Zwykłe życie, proste relacje sąsiedzkie, ale gdzieś w tle czuć te ogromne emocje –...

Tyrada, w czasie której autor bardzo się stara nie napisać, że żydzi są islamofobami, a arabowie antysemitami. Gdy tylko jakiś wątek dochodzi do puenty, autor ucieka w polityczną poprawność i nigdy nie dowiadujemy się, o co mu właściwie chodziło. Przerwałam po relacji rozmowy mężczyzn ze zdaniem "pewnie ma ciepłą pupcię" - wymuszona wulgarność, która i tak nie dodała pieprzu do całości - dalej nie dało się czytać

Tyrada, w czasie której autor bardzo się stara nie napisać, że żydzi są islamofobami, a arabowie antysemitami. Gdy tylko jakiś wątek dochodzi do puenty, autor ucieka w polityczną poprawność i nigdy nie dowiadujemy się, o co mu właściwie chodziło. Przerwałam po relacji rozmowy mężczyzn ze zdaniem "pewnie ma ciepłą pupcię" - wymuszona wulgarność, która i tak nie dodała...

Ciekawy opis życia, relacji pomiędzy Żydami i Arabami w Izraelu. O trudnych relacjach, i odwiecznym konflikcie który wydaje się, nie mieć końca. Dwa narody, jedno państwo i brak porozumienia między sobą. Czy kiedykolwiek to się zmieni ?

Ciekawy opis życia, relacji pomiędzy Żydami i Arabami w Izraelu. O trudnych relacjach, i odwiecznym konflikcie który wydaje się, nie mieć końca. Dwa narody, jedno państwo i brak porozumienia między sobą. Czy kiedykolwiek to się zmieni ?

Interesujące spojrzenie na relacje Żydów i Arabów w Izraelu. Nie daleje żadnych odpowiedzi tylko wzbudza kolejne pytania, wątpliwości co do sytuacji na Półwyspie Arabskim, pokoju na Bliskim Wschodzie. Kto jest winny sytuacji w Strefie Gazy, na Brzegu Zachodnim? Kim są Palestyńczycy? Kto jest pracowitym mieszkańcem Półwyspu Synaj?

Interesujące spojrzenie na relacje Żydów i Arabów w Izraelu. Nie daleje żadnych odpowiedzi tylko wzbudza kolejne pytania, wątpliwości co do sytuacji na Półwyspie Arabskim, pokoju na Bliskim Wschodzie. Kto jest winny sytuacji w Strefie Gazy, na Brzegu Zachodnim? Kim są Palestyńczycy? Kto jest pracowitym mieszkańcem Półwyspu Synaj?

Nie bardzo wiem o czym jest ta książka i co autor miał na myśli, ale wyraził to w tak nieinteresujący sposób, że po parudziesięciu stronach uznałem, że szkoda czasu i bezpowrotnie odpuściłem sobie tę książkę ;)

Nie bardzo wiem o czym jest ta książka i co autor miał na myśli, ale wyraził to w tak nieinteresujący sposób, że po parudziesięciu stronach uznałem, że szkoda czasu i bezpowrotnie odpuściłem sobie tę książkę ;)

O trudnych relacjach. Dwa narody, jedno państwo.

O trudnych relacjach. Dwa narody, jedno państwo.

Paweł Smoleński uważnie przygląda się sztucznie stworzonemu państwu, jakim jest Izrael i stara się przedstawić tę mniej oczywistą twarz mieszkających tam ludzi. Konflikt między Arabami i żydami, od lat zajmującymi ziemie po sąsiedzku wymaga nieszablonowego potraktowania i rzetelnej analizy podłoża sporów.
w rzeczywistości mamy paranoiczną krainę z dwoma wrogimi sobie obozami. Po każdej stronie gloryfikowani My stajamy w opozycji do mitycznych krzywdzicieli czyli Onych. A poczucie krzywdy po obu stronach jest takie samo. Arabowie cieszą się, że żydowskiemu "najeźdźcy" brakuje charyzmatycznego przywództwa, że młodzi ludzie wykruszają się, emigrują, a Arabowie mogą rosnąć w siłę.
Zaś żydzi cieszą się, gdy Arab strzela ... bramki dla izraelskiej reprezentacji.
izraelscy Arabowie do swej arabskości staraja się nei przyznawac, podkreślają złośliwość izraelskich żołnierzy widzianą w wielu instytucjach. A to wypatroszą dokładnie twój bagaż, a to przeprowadzą żmudną kontrolę twojego samochodu. Ale działa to w drugą stronę, choć o wiele słabiej. Arabowie bowiem nie mają dostępu do urzędniczych stanowisk, ich udział w parlamencie jest znikomy, arabskie absolwentki najlepszych uczelni tez mogą sobie wsadzić dyplom do szuflady, bo nie zostaną zatrudnione.
Kilkunastu rozmówców piętnuje marazm i apatię organizacji międzynarodowych, punktuje wszystkie luki i absurdy systemu, opowiada o zamachach, wandalizmie i prześladowaniach. Smoleński rzetelnie relacjonuje zastaną rzeczywistość, powstrzymuje się od jakichkolwiek komentarzy, obiektywnie zdaje sprawozdanie z problemów gnębiących tę społeczność. Inspirujące.

Paweł Smoleński uważnie przygląda się sztucznie stworzonemu państwu, jakim jest Izrael i stara się przedstawić tę mniej oczywistą twarz mieszkających tam ludzi. Konflikt między Arabami i żydami, od lat zajmującymi ziemie po sąsiedzku wymaga nieszablonowego potraktowania i rzetelnej analizy podłoża sporów.
w rzeczywistości mamy paranoiczną krainę z dwoma wrogimi sobie...