Prawda jest prawdą i nią pozostaje, niezależnie od tego czy kto ją akceptuje. Pierwsza myśl, która nasuwa mi się po lekturze tego reportażu. Bohaterami się ludzie pogranicza – głównie Ukraińcy i Łemkowie, ale też Polacy. Jak każde pogranicze może kulturowo ubogacić, ale może też być miejscem śmierci i zniszczenia. W pograniczu polsko – ukraińskim występowały obie te właściwości – choć wiek XX przyniósł niestety w większości zniszczenie – śmierci ludzkie i masowe przesiedlenia spowodowały, że niewielu jest tam Rusinów. Liczbowo niewielu za to emocje bardzo sile. O emocjach jest ten reportaż – emocjach wywołanych trudną i bolesną historią, która na podeptała niewinność i uczyniła ze wspomnień niewypowiadaną przez lata traumę. O niej opowiadają Rusini – bohaterowie tych rozmów. Reportaże były pisane około 20 lat temu (niektóre jeszcze w latach 90),dlatego nie byłyby równie aktualne dzisiaj, ale na pewno w swojej warstwie uczuciowej przechowały ten wielki ładunek wspomnień dawnych i bolesnych czasów.

Prawda jest prawdą i nią pozostaje, niezależnie od tego czy kto ją akceptuje. Pierwsza myśl, która nasuwa mi się po lekturze tego reportażu. Bohaterami się ludzie pogranicza – głównie Ukraińcy i Łemkowie, ale też Polacy. Jak każde pogranicze może kulturowo ubogacić, ale może też być miejscem śmierci i zniszczenia. W pograniczu polsko – ukraińskim występowały obie te...

Dobry zbiór reportaży. Po lekturze czysto antyUPA, ta książka na początku budziła mój sprzeciw, później ból i smutek. Pragniemy, aby wszystko było czarno-białe, jednoznaczne, ale nic takie nie jest. A na pewno nie nasze stosunki z Ukrainą. I ta książka mi to boleśnie uświadomiła. Pamiętajmy o czarnych stronach naszej (naszych) historii i dążmy do pojednania. Taką naukę wyniosłam.

Dobry zbiór reportaży. Po lekturze czysto antyUPA, ta książka na początku budziła mój sprzeciw, później ból i smutek. Pragniemy, aby wszystko było czarno-białe, jednoznaczne, ale nic takie nie jest. A na pewno nie nasze stosunki z Ukrainą. I ta książka mi to boleśnie uświadomiła. Pamiętajmy o czarnych stronach naszej (naszych) historii i dążmy do pojednania. Taką naukę...

Wyzwanie LC na listopad (straszna/niepokojaca)

Wyzwanie LC na listopad (straszna/niepokojaca)

Dla osoby pochodzącej z opisywanych terenów to lektura szczególnie trudna i bolesna. Mam nadzieję, że nauczymy się wyciągać wnioski z historii. Zakończenie - w obliczu wojny - prorocze.

Dla osoby pochodzącej z opisywanych terenów to lektura szczególnie trudna i bolesna. Mam nadzieję, że nauczymy się wyciągać wnioski z historii. Zakończenie - w obliczu wojny - prorocze.

Książka tendencyjna, przedstawiająca tylko część historii, pisana jedynie z ukraińskiego punktu widzenia.

Książka tendencyjna, przedstawiająca tylko część historii, pisana jedynie z ukraińskiego punktu widzenia.

Mimo iż na książkę składają się reportaże P. Smoleńskiego z lat 90. i początku XXI wieku, to wydaje się, że przekaz płynący z opisu i przedstawienia relacji polsko-ukraińskich pozostaje nadal aktualny. I nie, książka nie jest tendencyjna, a całość dobrze podsumował R. Kapuściński w swoim wstępie.

Mimo iż na książkę składają się reportaże P. Smoleńskiego z lat 90. i początku XXI wieku, to wydaje się, że przekaz płynący z opisu i przedstawienia relacji polsko-ukraińskich pozostaje nadal aktualny. I nie, książka nie jest tendencyjna, a całość dobrze podsumował R. Kapuściński w swoim wstępie.

Reportaże są z końca lat 90tych i początku 2tysiecznych, dotyczą stref przygranicznych z obecną Ukrainą, lat powojennych. To relacje ludzi stamtąd, którym udało się przeżyć i tych, którzy je znają z przekazów rodzinnych i osób, które zdążyły dać swoje świadectwa- Ukraińców, Łemków, Żydów i Polaków z bieszczadzkich wsi.
To, że historia Polski nie jest jednoznaczna i ma czarne karty to niby wszyscy wiemy ale... ale to są świadectwa w które trudno uwierzyć, udokumentowane, a i tak "każdy widzi swoją prawdę"...
i jeszcze w to wszystko wkracza polityka... Polecam, warto wiedzieć...

Reportaże są z końca lat 90tych i początku 2tysiecznych, dotyczą stref przygranicznych z obecną Ukrainą, lat powojennych. To relacje ludzi stamtąd, którym udało się przeżyć i tych, którzy je znają z przekazów rodzinnych i osób, które zdążyły dać swoje świadectwa- Ukraińców, Łemków, Żydów i Polaków z bieszczadzkich wsi.
To, że historia Polski nie jest jednoznaczna i ma...

Zbiór reportaży Pawła Smoleńskiego poświęcony jest niezwykle trudnej historii południowo wschodniego pogranicza naszego kraju. Zapominamy często, że Polska nie była nigdy monolitem kulturowym, religijnym czy narodowościowym, w jej granicach przez wieki koegzystowali przedstawiciele różnych wyznań czy nacji. Smoleński bierze w swojej książce pod lupę właśnie relacje między Polakami, Ukraińcami i Łemkami żyjącymi w bieszczadzkich i beskidzkich wsiach. Było to od zawsze sąsiedztwo trudne, przepełnione nieufnością, wzajemnymi żalami i oskarżeniami, poczuciem niesprawiedliwości i pragnieniem uznania przez drugą stronę wyrządzonych krzywd. Autor nie opowiada się po żadnej ze stron, próbuje zrozumieć i jak najlepiej oddać stanowisko każdej z nich. Daje dojść do głosu bardzo różnym osobom, pozwala wybrzmieć ich prawdzie, czasem pełnej bólu i chęci pojednania, a czasem pełnej gniewu i chęci zemsty czy odwetu. To wszystko tworzy skomplikowany i złożony obraz wzajemnych stosunków ludzi, którzy żyli bardzo blisko siebie, a jednocześnie mentalnie zdystansowani, niechętni, a nawet wrodzy. We wstępie do książki, Ryszard Kapuściński słusznie stwierdza, że porusza ona problem złej pamięci. Pamięci, która naznaczyła tożsamość jej bohaterów, pamięci zbudowanej na uprzedzeniach, stereotypach czy nacjonalistycznych mitach, która wciąż zamiast łączyć, niestety dzieli.

Zbiór reportaży Pawła Smoleńskiego poświęcony jest niezwykle trudnej historii południowo wschodniego pogranicza naszego kraju. Zapominamy często, że Polska nie była nigdy monolitem kulturowym, religijnym czy narodowościowym, w jej granicach przez wieki koegzystowali przedstawiciele różnych wyznań czy nacji. Smoleński bierze w swojej książce pod lupę właśnie relacje między...

Najważniejszy dla mnie był tu motyw stosunków polsko-ukraińskich i jak zmienił się po wojnie z Rosją. Niektóre opisy barbarzyńskie, ale warto przeczytać co obie strony wyczyniały, nakręcając spirale nienawiści. I ile z niej zostało, do dzisiaj.

Najważniejszy dla mnie był tu motyw stosunków polsko-ukraińskich i jak zmienił się po wojnie z Rosją. Niektóre opisy barbarzyńskie, ale warto przeczytać co obie strony wyczyniały, nakręcając spirale nienawiści. I ile z niej zostało, do dzisiaj.

Książka ukazujące polskie zbrodnie napisana z ukraińskiego punktu widzenia i pomijająca wiele istotnych faktów mających wpływ na zaistniałe zdarzenia. Autor wciela się w rolę reportażysty w książce i przytacza opinie miejscowej ludności ukraińskiej opisującej Polaków jako ludzi znudzonych i z tego powodu pałających nienawiścią do Ukraińców. Przedstawione są również tezy: na temat mordów na Ukraińcach wynikających według Polaków z przeludniania oraz kwestionująca odwet za wcześniejsze zbrodnie ukraińskie. Książka momentami mocno nie trzyma się kupy. Autor manipuluje historią opisując mordy dokonywane przez Ukraińców jako zorganizowane akcje o których Polacy byli informowania i jeśli nakazy opuszczenia terenów nie skutkowały , dopiero dochodziło do akcji wojskowej i mordów. Tajemnicą pozostaje jak ta książka ma służyć pojednaniu obu narodów.

Polecam przeczytać wiele innych książek (tą zostawić sobie na koniec lub pominąć),również tych pisanych wspólnie przez historyków polskich i ukraińskich by zbudować sobie pogląd na bardzo trudny temat historii i relacji polsko ukraińskich w tamtym okresie.

Książka ukazujące polskie zbrodnie napisana z ukraińskiego punktu widzenia i pomijająca wiele istotnych faktów mających wpływ na zaistniałe zdarzenia. Autor wciela się w rolę reportażysty w książce i przytacza opinie miejscowej ludności ukraińskiej opisującej Polaków jako ludzi znudzonych i z tego powodu pałających nienawiścią do Ukraińców. Przedstawione są również tezy:...