Pierwszym co przyciąga twój wzrok, są przepiękne okładki. Drugie, o czym myślisz: hmm, chyba był taki serial? Trzecim skojarzeniem są idealnie dobrane tytuły, dość tajemnicze, ale też dobitne... Dopiero potem spoglądasz na treść.

Pretty Little Liars to seria, która tak właściwie nie wywołuje u mnie większych przemyśleń i z pozoru niczym nie różni się od innych książek dla nastolatek. Dlaczego więc się w nich zaczytuję z wypiekami na twarzy? To pytanie jest dość skomplikowane. Oczywiście, czasem sama chciałabym być taką amerykańską nastolatką, przy której co miesiąc znajduje się inny wielbiciel. Ale najważniejsza jest tu chyba ta lekka atmosfera grozy, która nadaje fabule ciekawe zabarwienie.

Minął już rok od śmierci Alison, rok od pamiętnego pożaru w Poconos. Czy jednak aby na pewno Alison nie żyje? W końcu już raz wróciła z martwych, czemu miałaby tego nie zrobić po raz drugi? Minął już rok od śmierci Alison, i wydawałoby się, że Hanna, Spencer, Emily i Aria jeszcze bardziej zacieśnią swoją więź. Jednak po pamiętnej wycieczce na Jamajkę, zaczyna się dziać coś zgoła innego...

Najbardziej przypadły mi do gustu (jak zwykle) historie Arii i Spencer. W życiu Arii pojawia się nowa osoba - Finka o imieniu Klaudia. Dodaje ona tej powieści charakteru, skrywa wiele twarzy, każda bardziej szokująca. Jak zwykle mogłam utożsamiać się ze Spencer - a momenty, w których na kartach książki pojawiał się Zach, były tymi najbardziej wyczekiwanymi. Co do Hanny i Emily, też nie jest nudno.

Sara Shepard potrafi genialnie operować napięciem, wprowadzając retrospekcję, urywając w połowie akcji, zmuszając czytelnika do snucia niezliczonych domysłów i obgryzania paznokci ze zniecierpliwienia. Poza największymi sekretami, jakie nas nurtują, jest także klika innych, mniejszych, dotyczących życia osobistego dziewcząt. Autorka stosuje w tych wypadkach ciekawy zabieg, a mianowicie opisuje odczucia, poczucie winy, czy jakieś krótkie myśli bohaterek odnośnie zdarzenia, bez jego ujawniania. Dorzućmy jeszcze zawiłe sprawy związane z tożsamością nowego A. i jego związku z pewną osobą...

Przy 9. części Pretty Little Liars nie można się nudzić. Choć z początku myślałam, że po nią nie sięgnę, że 8 części wystarczy, że reszta będzie już naciągana, cieszę się, że przeczytałam "Uwikłane". Prawdę mówiąc, zdążyłam się stęsknić za czterema dziewczynami z Rosewood. :)

A tymczasem, kiedy wy ze zniecierpliwieniem czekacie na część nr 10, ja już ją zaczynam w oryginale. Au revoir!

Pierwszym co przyciąga twój wzrok, są przepiękne okładki. Drugie, o czym myślisz: hmm, chyba był taki serial? Trzecim skojarzeniem są idealnie dobrane tytuły, dość tajemnicze, ale też dobitne... Dopiero potem spoglądasz na treść.

Pretty Little Liars to seria, która tak właściwie nie wywołuje u mnie większych przemyśleń i z pozoru niczym nie różni się od innych książek dla...