Nieobce jest zapewne użytkownikom tego portalu uczucie radości, które rozrywa im serca na widok półek wypełnionych książkami. Myśl, że książki te prawdopodobnie w niedalekiej przyszłości nie będą należeć do nas, bywa równie rozdzierająca. Czy to nie jest Tobie, drogi czytelniku, uczucie znane z każdej wizyty w księgarni? Takie też było i moje odczucie, wzmożone dodatkowo myślą, że przekraczam próg ukochanego sklepu tylko po to, żeby przyjąć rolę „oglądacza”. Próba siły dla mej woli okazała się jednak próbą niezaliczoną, ponieważ kiedy tylko zobaczyłam lśniącą błękitem okładkę „Profesora”, kiedy moje oczy ujrzały nazwisko Brontë, a potem upewniwszy się, że chodzi tu o Charlotte , ręce od razu powędrowały do portfela, a nogi zaprowadziły do kasy.

Poznajemy młodego Williama Cromswortha w przełomowym momencie jego życia. Oto bowiem ma zadecydować w którą stronę skieruje swoje kroki na rozdrożu życia. Dostaje zgrabną propozycję od swych bogatych krewnych aby zostać pastorem i poślubić jedną ze swych kuzynek. Wiedziony dumą William, odrzuca ofertę i postanawia zostać kupcem. Nietrudno jednak domyślić się, że zamiar powzięty przez młodzieńca nigdy nie znajdzie swego odbicia w rzeczywistości. Cromsworth za sprawą nowego znajomego trafia do Brukseli, gdzie zostaje zatrudniony w pewnej szkole dla chłopców. Jak potoczą się dalsze losy tytułowego bohatera? Czy znajdzie miłość i zdoła utrzymać ją przy sobie? Co z przeciwnościami, którymi sprawcami okażą się najmniej oczekiwane osoby?

Nie żałuję, że tamtego wtorkowego popołudnia kupiłam „Profesora”. Lektura ta porusza wiele problemów istotnych nie tylko w świecie współczesnym dla Charlotte Brontë, ale także dla nas. Czytelnik skłonny do refleksji z pewnością za sprawą tej książki zacznie zastanawiać się nad rolą kobiety w życiu mężczyzny (kobiety z krwi i kości, nie lalki, która bawi jedynie oko), a także rolą jej w różnych dziedzinach życia. „Profesor” pobudza do rozmyślań, czy kobiecie wypada nie pomagać mężowi w finansowych zmaganiach i żyć na jego utrzymaniu. Być może nie tak odważna jak „Dziwne losy Jane Eyre” powieść ta mimo wszystko przełamuje stereotyp kobiety nieurodziwej i niezamożnej jako niewykształconej.

Warto zwrócić uwagę na postać Hunsdena. Nie gra ona pierwszych skrzypiec, jednak mimo to bez niej książka wydałaby się nie tyle nudna, co pozbawiona koła napędowego i elementu zaskoczenia. Bohater ten moim zdaniem jest niezwykle dobrze skonstruowany- mógłby stanowić odbicie w lustrze dla niektórych współczesnych ludzi. Pod warstwą zgorzkniałości kryje się dobroć i wrażliwość na ludzką niedolę.

Z pewnością nie tak dobra jak „Dziwne losy Jane Eyre”, mimo wszystko porywa i chwyta za serce. Jest godna polecenia wszystkim wielbicielom nie tylko romantycznych uniesień, dżentelmenów i dam, ale także fanom wspaniałego języka i stylu. Wychodząc z księgarni z „Profesorem” pod pachą miałam być może trochę inne oczekiwania w stosunku co do tej lektury i mimo, że rzeczywistość okazała się nieco inna, to nie czuję się w żadnym stopniu zawiedziona. Lekturę tę można potraktować jako przerywnik w nawale trudnych i wymagających ciągłego skupienia książek, bo choć skłaniająca do refleksji, pozostaje lekka i przyjemna.

Nieobce jest zapewne użytkownikom tego portalu uczucie radości, które rozrywa im serca na widok półek wypełnionych książkami. Myśl, że książki te prawdopodobnie w niedalekiej przyszłości nie będą należeć do nas, bywa równie rozdzierająca. Czy to nie jest Tobie, drogi czytelniku, uczucie znane z każdej wizyty w księgarni? Takie też było i moje odczucie, wzmożone dodatkowo...