Poprzednie dwa numery "Opowieści niesamowitych" nie zachwyciły mnie szczególnie, ale nie zraziło mnie to do nich. Szczególnie, ze mogłem przeczytać w nich takie perełki jak poważnie opowiadania Pilipiuka. Po trzeci numer sięgnąłem raczej z przyzwyczajenia już i powiem to od razu: rozczarował mnie bardzo pozytywnie.

Ale zacznę od minusów. Największym jest oczywiście szata graficzna, która wygląda jakby pracowało nad nią dziecko. Drugim są oczywiście opowiadania stanowiące kompletne moim zdaniem pomyłki. Najbardziej drażni fragment powieści nijakiej Faith Hunter, ale Katarzyna Enerlich też pokazała (znów), że nie warto sięgać po jej opowieści, chyba, że komuś nie przeszkadza niemal całkowity bark fabuły, bo do tylu zbytnio przyczepić się nie mogę.

Na szczęście w numerze 2/2012 przeważają plusy: świetne opowiadanie Pilipiuka, na poważnie, archeologiczno-detektywistyczny horror, który naprawdę może nosić miano horroru, i Klonowskiego, które polubiłem przede wszystkim za tę jego nieidealność i drobne niedociągnięcia. Debiutanci też pokazali się z dobrej strony.

Wszytko to składa się na zbiorek godny polecenia, choćby na letnie niezobowiązujące wieczory.
Opinia również na: http://ksiazkarnia.blog.pl/2014/08/21/opowiesci-niesamowite-nr-22012/ ‎

Poprzednie dwa numery "Opowieści niesamowitych" nie zachwyciły mnie szczególnie, ale nie zraziło mnie to do nich. Szczególnie, ze mogłem przeczytać w nich takie perełki jak poważnie opowiadania Pilipiuka. Po trzeci numer sięgnąłem raczej z przyzwyczajenia już i powiem to od razu: rozczarował mnie bardzo pozytywnie.

Ale zacznę od minusów. Największym jest oczywiście szata...