Podtytuł "Studium z dziejów kultury polskiej w średniowieczu" każe nam spodziewać się dzieła naukowego. Ponieważ nie jest to pierwsza książka Stanisława Wasylewskiego, z którą miałam do czynienia, wiedziałam, że język na pewno nie będzie nużył naukową pedanterią. Ale tego się nie spodziewałam - opowieść snuje się jak baśń. Rozpoczyna Autor od czasów jeszcze pogańskich, kreśląc krajobraz puszcz nietkniętych sochą oracza, które dopiero kmieć zaczyna brać w posiadanie, a potem opowiada o tym jak powstawały w Polsce już za Chrobrego pierwsze niewieście klasztory, a celem ich było usługiwanie mnichom mężczyznom. Kończy opowieść w wieku XVI, kiedy to reformacja ferment poczyniła w życiu narodów, a więc i w żeńskich klasztorach. Wszystko udokumentowane i zaopatrzone w pokaźną bibliografię, ale baśniowy charakter opowieści powoduje, że wzbudza ona emocje raczej zagwarantowane dla literatury pięknej, a nie popularnonaukowej.

Podtytuł "Studium z dziejów kultury polskiej w średniowieczu" każe nam spodziewać się dzieła naukowego. Ponieważ nie jest to pierwsza książka Stanisława Wasylewskiego, z którą miałam do czynienia, wiedziałam, że język na pewno nie będzie nużył naukową pedanterią. Ale tego się nie spodziewałam - opowieść snuje się jak baśń. Rozpoczyna Autor od czasów jeszcze pogańskich,...