Nie podejmę pesymistycznych przemyśleń związanych z kwestią znajomości vita scriptaque Erazma pośród ludzi uczestniczących w programie Erasmus, ale nie ukrywam, że nawiedziły mnie one podczas lektury tej książki. Co by nie mówić, Huizinga nie ukrywając swej sympatii do tytułowego bohatera ukazał nam jego obraz niepozbawiony ciemnych stron. Odniosłem wręcz wrażenie, że holenderski historyk poszedł trochę za bardzo w krytykę swego wielkiego rodaka. Erazm został przedstawiony z bardzo wielu stron: jako filozof, reformator, stylista, edytor. Huizinga przekrojowo ukazał wszystkie sfery jego wieloletniej działalności, przy czym - paradoksalnie - odmalował go jako postać niepasującą pod wieloma względami do swojej epoki. Szkoda, że dziś nie umiemy wielkości Rotterdamczyka należycie docenić, choćby z powodu upadku szkolnictwa klasycznego. Autor pisze, że współcześnie z całego dorobku Erazma atrakcyjne jest tylko "Encomium moriae". Ciekawe, co by napisał dzisiaj...

Tomasz Babnis

P.S.
Erazm bardzo inspirował się św. Hieronimem i sporo pracy włożył w badanie jego dorobku. Kolejny paradoks, bo to postacie różniące się w zasadzie wszystkim!

Nie podejmę pesymistycznych przemyśleń związanych z kwestią znajomości vita scriptaque Erazma pośród ludzi uczestniczących w programie Erasmus, ale nie ukrywam, że nawiedziły mnie one podczas lektury tej książki. Co by nie mówić, Huizinga nie ukrywając swej sympatii do tytułowego bohatera ukazał nam jego obraz niepozbawiony ciemnych stron. Odniosłem wręcz wrażenie, że...