W porównaniu z innymi biografiami cesarza dostępnymi na polskim rynku, pozycja Ernsta W. Wiesa prezentuje nowsze i bardziej wyważone ustalenia niż "klasyczna praca" Kantorowicza, a jednocześnie jest napisana żywszym językiem niż równie aktualna, lecz sucha, naukowa pozycja Hauzińskiego.

Co prawda Wies nie zastanawia się za bardzo nad źródłami potęgi Fryderyka, którą w dużej mierze odziedziczył po normańskich (absolutyzm, centralizacja, biurokracja) i staufijskich przodkach (idea uniwersalistycznej władzy nad chrześcijaństwem). Autor skupia się na wiernym relacjonowaniu wydarzeń z kluczowych lat młodości Fryderyka, zdobycia korony cesarskiej, pierwszej ekskomuniki i krucjaty, konfliktu z pierworodnym synem oraz finałowego, zaciekłego konfliktu z papiestwem i Ligą Lombardzką. Chronologiczna narracja prowadzi czytelnika przez burzliwy i barwny żywot cesarza. Dominują oczywiście kwestie polityczne, na temat osiągnięć władcy na polu kultury i nauki jest niewiele, podobnie jest z gospodarką. Orientację w gąszczu rebelii, spisków, oblężeń i negocjacji ułatwia sam autor i jego wciągający, żywy styl. Książka jest o wiele lepsza niż biografia Barbarossy tego samego autora.

Fryderyk II Hohenstaufen wciąż pozostaje jedną z najbardziej fascynujących i nieprzeniknionych postaci średniowiecza. Aby choć w części pojąć pobudki, jakie nim kierowały, najlepiej przeczytać wszystkie trzy dostępne w Polsce biografie tego władcy, bowiem każda kładzie nacisk na inne zagadnienia. Warto też doczytać anglojęzyczną biografię autorstwa Davida Abulafii. Niestety z powodu słabej znajomości niemieckiego nie mogłem dotąd zmierzyć się z dwutomową biografią autorstwa Wolfganga Sturnera. Mam cichą nadzieję, że zostanie kiedyś wydana po polsku.

W porównaniu z innymi biografiami cesarza dostępnymi na polskim rynku, pozycja Ernsta W. Wiesa prezentuje nowsze i bardziej wyważone ustalenia niż "klasyczna praca" Kantorowicza, a jednocześnie jest napisana żywszym językiem niż równie aktualna, lecz sucha, naukowa pozycja Hauzińskiego.

Co prawda Wies nie zastanawia się za bardzo nad źródłami potęgi Fryderyka, którą w...

Rewelacyjna książka o jednym z najwybitniejszych władców Europy czasu średniowiecza, o Fryderyku II Hohenstaufie. Ciekawie przedstawione zostały czasy jego dzieciństwa i wychowanie przez ludzi Kościoła Katolickiego, z którymi później cesarz walczył. Meandry jego polityki i sposób traktowania przyjaciół i wrogów również są doskonale wyeksponowane. Przepiękne ilustracje z dzieła o sokolnictwie, którą napisał Fryderyk II czynią tą książkę bardzo wartościową. Nawiasem mówiąc, praca cesarza o wychowaniu sokołów i o polowaniu za pomocą tych ptaków jest aktualna do dnia dzisiejszego. Serdecznie polecam i dziękuję za uwagę.

Rewelacyjna książka o jednym z najwybitniejszych władców Europy czasu średniowiecza, o Fryderyku II Hohenstaufie. Ciekawie przedstawione zostały czasy jego dzieciństwa i wychowanie przez ludzi Kościoła Katolickiego, z którymi później cesarz walczył. Meandry jego polityki i sposób traktowania przyjaciół i wrogów również są doskonale wyeksponowane. Przepiękne ilustracje z...

Interesujące spojrzenie na postać wybitnego przedstawiciela dynastii Hohenstaufów, wzbogacone ciekawymi refleksjami na temat osobowości władcy. Pomimo kilkudziesięciu lat od pierwszego wydania, książkę czyta się bardzo dobrze. Opis stosunków Fryderyka II z papiestwem jest majstersztykiem,

Interesujące spojrzenie na postać wybitnego przedstawiciela dynastii Hohenstaufów, wzbogacone ciekawymi refleksjami na temat osobowości władcy. Pomimo kilkudziesięciu lat od pierwszego wydania, książkę czyta się bardzo dobrze. Opis stosunków Fryderyka II z papiestwem jest majstersztykiem,

Pisarstwo E.W. Wiesa jest (powinno być) znane szerszemu gronu osób interesujących się historią powszechną średniowiecza. Jego zajmujące biografie kilku kluczowych monarchów tej epoki znamionuje wszechstronność podejścia do czasów, w których przyszło żyć i panować władcom-bohaterom dzieł tego badacza. Praca poświęcona Fryderykowi II z rodu Hohenstauf utrzymana jest na wysokim poziomie zarówno pod względem faktograficznym, jak i formy, która, ze względu na bogactwo wydarzeń i rozpiętość geograficzną panowania Fryderyka II, nie była wcale prosta w konstrukcji. Autor na wstępie postawił czytelnikowi następujące pytanie - "Mesjasz czy Antychryst". Po zapoznaniu się z dziełem, z pewnością pierwsza opcja tej alternatywy nie wchodzi w rachubę. Jednak, czy w takim razie należy się zgodzić z E.W. Wiesem, że tylko wybór między tymi skrajnościami jest właściwie postawionym problemem? Czy życie i dzieło bohatera książki (przy oczywistym zaprzeczeniu, iż można go określić mianem choćby na odrobinę zbliżonym do "Mesjasza" i to bez jakichkolwiek konotacji religijnych) można w ogóle rozpatrywać z punktu widzenia takich pojęć? Wydaje mi się, że Fryderyka II, jak i wielu przed nim i po nim, nie warto wartościować w ten sposób. Nie chodzi mi tutaj o to, że należy iść drogą Leopolda Rankego i jego szkoły historycznej, jednak pytanie zadane na wstępie książki (będące niejako jej podtytułem) stawia sprawę w fałszywym świetle. Działania tego typu postaci, bardzo charakterystyczne dla mentalności epoki w której przyszło im żyć, należy raczej rozpatrywać w kontekście wartości jakie ówcześnie panowały, a nie tych, które panują w trakcie pisania ich biografii. Jest to prezentyzm w czystej postaci. E.W. Wies jest historykiem, który swe sympatie ukazuje w sposób czytelny i nie kryje się z emocjami. Można stwierdzić, iż dla jednych będzie to zaletą, dla innych zaś wadą lektury. Na pewno wskazane jest w tej materii pewne wyważenie.
Wielkim plusem książki jest bogaty materiał źródłowy, który ukazuje nam bardzo skomplikowaną treść relacji pomiędzy głównymi antagonistami tamtych czasów. Epoka zmagań o hegemonię w świecie pomiędzy cesarzem a papieżem, zapoczątkowana słynną Canossą, stanowi jeden z najciekawszych problemów średniowiecza. Brutalne metody jakie stosowały obie ze stron, zostały przez E.W. Wiesa znakomicie ukazane na tle zagmatwanych wydarzeń panowania Fryderyka II. Już tylko z tego powodu osoby zainteresowane tym zagadnieniem powinny sięgnąć do tej biografii. Znajdą tam bardzo dużo (często wielce pikantnych) wątków, które mogą spowodować, że zmienią swoje zapatrywanie na epokę historyczną, która często, aczkolwiek niesłusznie, postrzegana jest przez pryzmat przewagi sacrum nad profanum. Wielka polityka pociąga za sobą wiele ofiar, papież i cesarz nie przebierają w środkach dla urzeczywistnienia własnych, całkowicie doczesnych celów. Postępowanie cesarza wzbudza skojarzenia z późniejszym, wielkim myślicielem politycznym - Machiavellim. Działalność z kolei papieży, choć prowadzona pod przykrywką krzewienia wartości chrześcijańskich i obrony Ewangelii, wzbudza co najmniej niesmak poziomem swej hipokryzji i wiarołomstwa, lecz wpisuje się całkowicie w zasady gry politycznej stosowanej wcześniej i później przez Stolicę Apostolską.
Zachęcam miłośników historii do sięgnięcia po tę pracę. Można w niej znaleźć wiele niezmiernie interesujących przykładów potwierdzających powyższe słowa. Można także poszerzyć swe horyzonty historyczne. Zapewniam, iż treści książki całkowicie przewartościuje wyobrażenie o tamtej epoce (które można sobie wyrobić choćby z nazbyt pobieżnych lekcji w szkole).

Pisarstwo E.W. Wiesa jest (powinno być) znane szerszemu gronu osób interesujących się historią powszechną średniowiecza. Jego zajmujące biografie kilku kluczowych monarchów tej epoki znamionuje wszechstronność podejścia do czasów, w których przyszło żyć i panować władcom-bohaterom dzieł tego badacza. Praca poświęcona Fryderykowi II z rodu Hohenstauf utrzymana jest na...

To już trzecia po biografii Karola Wielkiego i Fryderyka Barbarossy książką Ernsta Wiesa, którą miałem okazję przeczytać. Podobała mi się i muszę ją ocenić znacznie wyżej niż "Karola Wielkiego", ale nie tak wysoko, jak "Fryderyka Barbarossę". Praca napisana jest ciekawym językiem i dobrze się ją czyta. Autor w chronologicznym układzie przedstawia losy wyraźnie go fascynującego rodu Staufów: przed i po opisaniu dziejów samego Fryderyka II przedstawia bowiem losy jego przodków i następców.

Wies przesunął w tej książce akcenty z życia głównego bohatera na dzieje rządzonych przez niego państw. Nie znaczy to, że informacji stricte biograficznych w niej nie ma: są, ale lekką przewagę mają inne wątki. Jak zawsze w przypadku książek tego Autora nie do końca zrozumiałem zasadę stojącą za podziałem na rozdziały. Można by rzec, że czytelnik porusza się wciąż po osi Niemcy - Sycylia. Więcej chyba nawet jest w tej książce informacji o włoskiej niż o niemieckiej polityce Fryderyka II. Myślę, że można tę pracę potraktować jako drugą część poświęconej władcom z dynastii Staufów dylogii, dobrze uzupełnia bowiem "Fryderyka Barbarossę".

Jeśli musiałbym odpowiedzieć na pytanie z podtytułu, to opowiedziałbym się za Antychrystem, nie za Mesjaszem. Sam zresztą Wies zajmuje względem swego bohatera stanowisko raczej negatywne, wielokrotnie podkreśla jego wiarołomstwo, złą politykę dynastyczną oraz pośrednie doprowadzenie do utrwalenia rozbicia Rzeszy na państewka. Widać, że przemawia tu przez niego Niemiec, który ma za złe dawnym władcom, że nie scalili państwa już w średniowieczu. To jednak nie jest wada tej książki, która powinna przypaść do gustu miłośnikom historii średniowiecza. Mi brakło trochę skupienia się na problematyce kulturalnego synkretyzmu Sycylii w XIII wieku, ale jeśli idzie o inne zagadnienia związane z Fryderykiem II, moje oczekiwania zostały spełnione. To dobra i godna polecenia książka.

Tomasz Babnis

To już trzecia po biografii Karola Wielkiego i Fryderyka Barbarossy książką Ernsta Wiesa, którą miałem okazję przeczytać. Podobała mi się i muszę ją ocenić znacznie wyżej niż "Karola Wielkiego", ale nie tak wysoko, jak "Fryderyka Barbarossę". Praca napisana jest ciekawym językiem i dobrze się ją czyta. Autor w chronologicznym układzie przedstawia losy wyraźnie go...