Kolejna świetna Charlotte Link. I ta pustka po doczytaniu ostatniego zdania, tęsknota za bohaterami, których zdążyłam polubić, i niechęć do opuszczenia zasypanej śniegiem Anglii (sic! nawet u nas nie ma już takich śnieżyc...) ... I co ja teraz będę czytać?

Zaglądacie ludziom w okna? Wieczorami, gdy są rozświetlone i nikt nie opuścił rolet? Co robią mieszkańcy, czy siadają już do stołu, co oglądają w tv? Jak wygląda ich kuchnia, ich pokój gościnny? Ja zawsze zaglądam, podglądam, czasem mimowolnie, częściej z czystej ciekawości. I wiem, że nie tylko ja... No, przyznajcie się :)
Samson Segal, tytułowy bohater powieści, też zagląda w cudze okna. Ale Samson Segal nie ogranicza się tylko do przypadkowego zerknięcia - ten trzydziestokilkuletni bezrobotny dziwak stale obserwuje cudze życie: całymi dniami kręci się wokół domów upatrzonych przez siebie kobiet i sporządza notatki na ich temat. Wie, o której ktoś wraca z pracy, w jaki dzień tygodnia gra w tenisa, zna jego przyjaciół... Wie wszystko. Albo raczej: wydaje mu się, że wie.
Szczególnie upodobał sobie niejaką Gillian Ward, której życie wydaje mu się skończenie perfekcyjne: piękny zadbany dom, dostatek, przystojny kochający mąż, śliczna córeczka. Jednak wkrótce okaże się, że to tylko pozory... Jednocześnie w okolicach Londynu dochodzi do wyjątkowo okrutnych zbrodni: ktoś obserwuje starsze samotne kobiety, a potem brutalnie zabija. Dochodzenie utrudnia fakt, że zwłoki odnajdywane są zupełnie przypadkowo po wielu dniach - tak bardzo wyizolowane były ofiary. Kim jest morderca, i jaki ma motyw? O tym musicie przekonać się sami, oczywiście.

"Obserwator" to nie tylko emocjonujący kryminał: to przede wszystkim wielowątkowa powieść psychologiczna, w której poza wątkiem napędzającym akcję (morderstwa w okolicach Londynu) poruszone zostały takie problemy jak samotność wśród ludzi, starość, zdrada, przemoc, ludzkie słabości i dziwactwa. Każdy z bohaterów, jak to u Charlotte Link bywa, ma swoją własną historię, każdego mamy okazję bliżej poznać i polubić (bądź nie), bo narracja prowadzona jest z różnych perspektyw. Lubię to: nielinearność akcji i możliwość wglądu w umysł każdej przewijającej się przez powieść postaci. I jak zwykle: zanadto się przywiązuję, a potem ta pustka, którą nie wiadomo, czym wypełnić. Jak zastąpić świetną książkę inną.

Czytajcie, póki jest zima - będzie bardzo klimatycznie i bardzo bardzo emocjonująco, zapewniam.

Kolejna świetna Charlotte Link. I ta pustka po doczytaniu ostatniego zdania, tęsknota za bohaterami, których zdążyłam polubić, i niechęć do opuszczenia zasypanej śniegiem Anglii (sic! nawet u nas nie ma już takich śnieżyc...) ... I co ja teraz będę czytać?

Zaglądacie ludziom w okna? Wieczorami, gdy są rozświetlone i nikt nie opuścił rolet? Co robią mieszkańcy, czy siadają...