Może zdarzyć się spoiler

„Są straty, po których nigdy się nie otrząśniemy.”

Sama nie wiem, czy porwała mnie ta cała historia. Były momenty, kiedy się potwornie wynudziłam, nawet do tego stopnia, że będąc w połowie sięgnęłam po inną książkę, przyłapałam się też na tym, że moje myśli błądziły gdzieś daleko i nie pozwalały się porwać treści zawartej w tej książce. Pod koniec historia zdecydowanie rozkręca się i mniej wieje nudą.

Rewolucyjne nastroje narastają, Odmieńcy są gotowi do buntu, w tym wszystkim Lena i jej dylematy uczuciowe, którego z chłopców bardziej kocha… Dobrze, że wróciła na stronice Hana, ponieważ trochę mi jej brakowało w poprzedniej części. Ale ponownie, tak samo jak podczas lektury „Delirium” miałam uczucie, że wszystko jest oczywiste, że bardzo łatwo przewidzieć co się wydarzy. Jedyne, co mnie zaskoczyło, to wyznanie Hany, jakiego złego czynu się dopuściła, a poza tym nic więcej.

Ponadto… strasznie rozczarowujące zakończenie: „zburzcie mury”… ale co dalej ? jak dla mnie ta historia nie jest zakończona, wszystko zostało pozostawione domysłom. Co z Leną i Julianem? Co z Haną? Za wiele pytań bez odpowiedzi.

Może zdarzyć się spoiler

„Są straty, po których nigdy się nie otrząśniemy.”

Sama nie wiem, czy porwała mnie ta cała historia. Były momenty, kiedy się potwornie wynudziłam, nawet do tego stopnia, że będąc w połowie sięgnęłam po inną książkę, przyłapałam się też na tym, że moje myśli błądziły gdzieś daleko i nie pozwalały się porwać treści zawartej w tej książce. Pod koniec...