"Żona_22" nie jest typowym czytadłem jak sugerowałaby okładka, automatyczna sugestia poddawana przez jej tytuł czy nawet niektóre recenzje powyżej. Porusza powszechny, lecz ważny temat miłości i jej trwałości w instytucji małżeństwa po pewnym już stażu i przebytych doświadczeniach. Temat o którym człowiek zwykle nie myśli dopóty, dopóki nie dotknie jego samego i jego małżeństwa.

Absolutnie nie zamierzam ogłaszać się wyjątkiem, przyznając, iż mimo młodego wieku, w swoich rozmyślaniach czy lękach czasem powracam do tego tematu ("o czym ty mówisz dziewczynko, zajmij się nauką a na inne przyjdzie pora! ") . Po prostu jestem typem cichej myślicielki i w ten czy inny sposób interesuje mnie to, tzn miłość, przyszłość, psychologia ludzka. Przez co książka trafiła do mnie, oraz skłoniła do wielu refleksji, przemyśleń i w pewien sposób ostrzegła.

Przed czym ostrzegła? Przed lekkomyślnością, chłodem, wygodnictwem i ślepotą na to co złe itd. , czyli przed wszystkim tym, co niszczy relacje i oddziela tych, którzy niegdyś byli blisko. Jeżeli ktokolwiek uważa, że miłość to prosta i lekka sprawa, myli się, wręcz jest, grzecznie mówiąc, krotkowzroczny. Uczucie to wymaga bowiem wiele pracy, wysiłku i przede wszystkim chęci. Dosłownie nic, co jest naprawdę ważne, nie otrzymujemy od tak!

Jest absolutnie dla każdego, dla ludzi kochających dłużej /krócej, samotnych, a wręcz możemy interpretować ją jako przestrogę dla innych ważnych celów. Warto wracać zapewne do" żony ", co jakiś czas, by pomyśleć, pamiętać.

Książka ta ukaże wam skutki zaniedbania uczucia w związku...

"Żona_22" nie jest typowym czytadłem jak sugerowałaby okładka, automatyczna sugestia poddawana przez jej tytuł czy nawet niektóre recenzje powyżej. Porusza powszechny, lecz ważny temat miłości i jej trwałości w instytucji małżeństwa po pewnym już stażu i przebytych doświadczeniach. Temat o którym człowiek zwykle nie myśli dopóty, dopóki nie dotknie jego samego i jego...