„Dlatego trzeba uważać, zanim się zacznie mówić o miłości. To tylko jedna z form rozrywki. Przekonaj się, czy uczucie przekłada się na życie codzienne, i wtedy możesz zacząć myśleć o miłości. Miłość nie zdarza się w weekend.”*

„Ecstasy. Trzy romanse chemiczne” stały się inspiracją mojego ulubionego zespołu muzycznego, nie darowałbym sobie, gdybym nie przeczytał tej opowieści. W okładce ukryta jest magia, która zniewala człowieka i w niewyjaśniony sposób zachęca do poznania skrywanej zawartości.

Autor przedstawia trzy, z początku nie łączące się, historie. Poznajemy słynną pisarkę, która wylądowała w szpitalu na dłuższy czas nie będąc w pełni sprawna fizycznie. Jej mąż obraca się w "wyższych sferach", a odmieniona autorka odkrywa prawdziwą twarz męża i jego przyjaciół. Postanawia zemścić się w zupełnie nieoczekiwany sposób. Następnie poznajemy młodą damę pełną żądzy mordu wobec nietykalnych prześladowców. Wykorzystuje do tego chłopaka będącego pod wpływem "najcięższej chemii, jaka istnieje" - miłości. Historia o stopniowym zakochiwaniu się jest zwieńczeniem powieści. Do tej pory bohaterka była "przykładną obywatelką", ale nieoczekiwanie całkowicie zmienia swój sposób bycia. Z tego powodu poznała pewnego mężczyznę, do którego z biegiem czasu coraz bardziej się przekonuje. Z wzajemnością.

Co z tym wszystkim ma wspólnego ecstasy? Tytułowy narkotyk książki jest bardzo ważnym elementem całego dzieła. To on odgrywa zasadniczą rolę w kształtowaniu poglądów i życia bohaterów. Niektórych może to szokować, innych nie. Szokować mogą też wulgaryzmy, ale warto postawić sobie pytanie, czy to rzeczywiście coś tak okropnego? Czy w życiu codziennym udaje nam się słyszeć, i mówić, same piękne słowa? Nie powinno używać się „brzydkich słów”, ale uważam, iż nie można stwierdzać, że książka jest szokująca, tylko dlatego, bo używa się tam przekleństw. O wiele bardziej emocjonujące są inne, bardziej radykalne przypadki ludzkich zachowań. Preferencje seksualne, moralne kręgosłupy, wszechobecne narkotyki. To jest esencja nieprzyzwoitości dająca liczne powody do bardzo gwałtownych odczuć. Chociaż dla wielu będzie to powieść szokująca znajdą się też takie osoby, którym przyjdzie z łatwością czytanie o tych wszystkich rzeczach. Czasami ludzie codziennie stykają się z takimi osobami, rzeczami. I nie mam tu na myśli żadnych „patologii”, a zwykłych ludzi – psychologów, psychiatrów, terapeutów, pracowników wymiaru sprawiedliwości.

Książka w ciekawy sposób opowiada trzy historie. Każda jest inna i fascynująca, wciągająca. Autor wykazał się dużą pomysłowością, styl w jakim pisze jest łatwy w odbiorze i przyjemny w czytaniu. Irvine Welsh poruszył wiele tematów, które często są tabu. Ludzie interesujący się „ciężkimi tematami” zdecydowanie odnajdą się w tej książce.

* - str. 336

„Dlatego trzeba uważać, zanim się zacznie mówić o miłości. To tylko jedna z form rozrywki. Przekonaj się, czy uczucie przekłada się na życie codzienne, i wtedy możesz zacząć myśleć o miłości. Miłość nie zdarza się w weekend.”*

„Ecstasy. Trzy romanse chemiczne” stały się inspiracją mojego ulubionego zespołu muzycznego, nie darowałbym sobie, gdybym nie przeczytał tej...