Jeśli zapytalibyśmy kilkuletnie dziewczynki w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, czy chcą być księżniczkami, pewnie usłyszelibyśmy chóralne „tak”. Nic dziwnego, bo te młode damy znają życie kobiet w koronach z bajek, w których wszystko kończy się happy endem. Księżniczki, nawet gdy bywają smutne i pokrzywdzone przez los, w końcu znajdują swojego księcia z bajki i żyją z nim długo i szczęśliwie. Rzeczywistość już jednak księżniczek nie rozpieszcza. Owszem, żyją one w bogactwie i luksusie, ale stojący u ich boku książę nie zawsze bywa zakochanym dżentelmenem, który nieba by partnerce uchylił, aby tylko na jej twarzy gościł promienny uśmiech.

Plotkarskie tabloidy często donoszą o różnych wydarzeniach z życia koronowanych głów. Bywa, że wścibscy dziennikarze nie odstępują takich osób na krok. Śledzą ich każdy ruch, spotkanie, zakupy itd. Taka inwigilacja bywa czymś bardzo nieprzyjemnym. Do tego dodajmy jeszcze sztywną etykietę, jaka obowiązuje na dworach, szereg obowiązków względem poddanych, napięty rozkład każdego dnia i wychodzi z tego mieszanka iście wybuchowa, która sprawia, że dama z książęcym tytułem jest kłębkiem nerwów i nieszczęśliwą kobietą.

Pamiętacie postać zmarłej w 1997 roku księżnej Walii? Jej historia zainspirowała pochodzącą z Bangladeszu a mieszkającą w Anglii pisarkę Monicę Ali do napisania powieści „Nieopowiedziana historia”. Jej główna bohaterka ma na imię Lydia i jest to imię z drugiego życia kobiety. Wcześniej była Dianą Spencer. Zaszczutą księżniczką, która za sprawą małżeństwa z księciem Karolem przeżyła piekło. Była zdradzana, ale i sama szukała pocieszenia w ramionach licznych kochanków. Paparazzi nie dawali jej chwili spokoju. W gazetach ukazywały się kompromitujące ją zdjęcia, wkraczające w jej intymność. Nie było końca krytyce zachowań księżnej i plotkom na jej temat. Diana okazała się w rodzinie Windsorów czarną owcą, niepasującą do skostniałej rodzinnej tradycji. Doprowadzona do załamania nerwowego księżna nie radziła sobie z emocjami, chorowała na bulimię i nerwicę. Los Diany okazał się tragiczny. Zginęła pewnego sierpniowego dnia w tunelu Alma, w wypadku samochodowym.

Monica Ali w swojej książce zmienia ostatnie dni księżnej. Diana, późniejsza Lydia, ucieka od bogatego kochanka z łodzi u wybrzeży Brazylii i finguje własną śmierć. Pomaga jej w tym wieloletni doradca Lawrence. To właśnie były agent i szpieg załatwia jej fałszywe dokumenty, organizuje operacje plastyczne i pomaga wieść nowe życie w Ameryce. Plan jest bardzo misternie przygotowany, ale czy się uda? Czy nikt nie zdemaskuje byłej księżnej?

„Nieopowiedziana historia” to powieść, w której literacka fikcja, czyli losy Lydii, miesza się z autentyczną historią księżnej Walii, której najbardziej zależało na tytule królowej ludzkich serc, a nie splendorze noszenia brytyjskiej korony. Lydia jako zwykła kobieta, która próbuje ułożyć sobie życie na nowo po rozwodzie, musi uważać, by nie zdradzić się swojej prawdziwej tożsamości. Jest jej chwilami bardzo trudno, co wyraża w listach do Lawrance'a. Brakuje jej jedynego prawdziwego przyjaciela i zaufanego człowieka, którego zabiera śmiertelna choroba. Lydia uczy się na nowo żyć, przechodzi niesamowitą przemianę z niesamodzielnej księżniczki, z olbrzymim gronem służby i doradców, do samodzielnej, zwyczajnej kobiety, która musi sobie radzić z codziennymi problemami, jak miliony kobiet na całym świecie. Podziwiałam jej walkę o nowe życie, bo to stare było rzeczywiście potworne. Pewnie niektórzy bardzo skrytykowaliby kobietę, która w imię własnego szczęścia porzuca w tak drastyczny sposób dzieci. Osobiście ją jednak rozumiałam, bo co byłoby synom po matce, która była na prostej drodze do choroby psychicznej i odosobnienia w zakładzie opiekuńczym? Czy taki scenariusz mógł zdarzyć się naprawdę? Cóż, trudno powiedzieć, czy tak znana osobistość mogłaby zniknąć i przeistoczyć się w kogoś anonimowego.

Powieść Monici Ali to wspaniała historia o kobiecie, która jest słaba i silna jednocześnie, która chce być szczęśliwa, choć cena, jaką musi zapłacić za próbę normalnego życia, jest olbrzymia. Po lekturze tej książki cieszę jeszcze bardziej, że jestem zwykłą, anonimową osobą, która może sobie spokojnie i cichutko żyć. Dzięki Bogu, mnie nikt nie sfotografuje na spacerze, a informacja, że przybył mi w pasie 1 cm, nie obiegnie tabloidów. Nie mam predyspozycji do bycia celebrytką? A Ty droga Czytelniczko? Jak byś sobie poradziła w książęcej roli? Jeśli nie bardzo wiesz, co by cię czekało, przeczytaj koniecznie najnowszą powieść autorki „Brick Lane”. Miłej lektury !

Bernardeta Łagodzic-Mielnik