Delikatne jednak rozczarowanie, bo spodziewałam się wiele.
Książka jest w dwóch językach, można sobie przeczytać, jak się "w miarę" zna język niemiecki, ja nie znam jakoś wybitnie, ale miło się czytało, rozumiałam połowę wyrazów mniej więcej, fajnie było się domyślać reszty. Trzeba też pamiętać, że to jednak poezja i tłumaczenie może nie być dosłowne ani nawet około-dosłowne, np. wróżki urzekły mnie przetłumaczeniem jako "Scheherezaden", co sprawdziłam i oczywiście nie jest tłumaczeniem tego słowa (zawsze trzeba sprawdzić, w końcu po angielsku motylek to też latające masło [butterfly]).
Poziom wierszy niby wysoki, a jednak Kazimiera Iłłakowiczówna i Ewa Lipska nie skradły mojego serca. Ich poezja jest na pewno na wysokim poziomie, wierzę tym, którzy się znają bardziej, ale zwyczajnie do mnie nie trafia, nie ten rodzaj kobiety, one są romantyczne w ten "dziewczęcy" sposób, którego nie trawię. Wisława Szymborska wspaniała, chociaż nie wszystkie wiersze są dla mnie, prawdopodobnie z tych samych powodów, to jednak doceniam jej wyobraźnię, jesteśmy totalnie różne, ale rozumiem ją, podążam za jej pięknym umysłem, jej wiersze są dla mnie przyziemno-abstrakcyjne, bo pisze o rzeczach zwykłych, ale umieszcza je w metafizyce, np. sarenka i myśliwi, ale atramentowi, na papierze, w świecie słów. Przepiękne. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska jest dla mnie poetką nierówną, kilka wierszy mnie zachwyciło, jak to w kombinacji ja + dobry wiersz, cały świat mi się zawala i tworzy od nowa, a sporo z nich jest... za romantycznych, znów te same "zarzuty" co wcześniej. Cóż, taka ja, taki umysł, lubię emocje ponad wszystko, ale te dojrzałe, nie dziecinne.

Delikatne jednak rozczarowanie, bo spodziewałam się wiele.
Książka jest w dwóch językach, można sobie przeczytać, jak się "w miarę" zna język niemiecki, ja nie znam jakoś wybitnie, ale miło się czytało, rozumiałam połowę wyrazów mniej więcej, fajnie było się domyślać reszty. Trzeba też pamiętać, że to jednak poezja i tłumaczenie może nie być dosłowne ani nawet...