Do lektury tej pozycji podeszłam dość sceptycznie. Jednak bardzo pozytywnie się rozczarowałam.

Mimo to, iż książka została wydana w 1963 roku, to wszystkie rady, które są w niej zawarte można z powodzeniem przenieść na współczesność i przede wszystkim w praktyce wykorzystać w przyswajaniu nowych informacji, odrabianiu lekcji i wpływaniu na efektywność samego procesu uczenia się.

Autor w humorystyczny sposób zwraca się do swoich czytelników, przekazując im w najbardziej prosty sposób całkiem skomplikowane treści. Książka zawiera również wiele ciekawych informacji, kolorowych obrazków, grafik, rysunków, dzięki temu przykuwa uwagę czytelnika.

Autor już w latach 70 tych XX wieku odwoływał się do edukacji równościowej tj. do bezpośredniego zwracania się słowem pisanym zarówno do dziewcząt, jak i chłopców (chociaż i nawet współcześnie rzadko można się z tym spotkać).

Główną ideą, która autor chciał przekazać swoim czytelnikom było zakorzenienie w ich świadomości dwóch słów i roli, jakie spełniają w procesie uczenia się. „Chcę" oraz „muszę" - elementarne słowa, z którymi utożsamianie się prowadzi do osiągnięcia różnych efektów uczenia się.

Adresatami książki są przede wszystkim uczniowie szkół podstawowych w wieku 12-14 lat.
Autor dzieli się swoimi spostrzeżeniami, a także daje cenne wskazówki i porady, które zdobył w trakcie długoletniej praktyki.

Język tej pozycji jest łatwy, prosty i przyjemny. Książkę czyta się bardzo szybko i z ogromną przyjemnością, a jej zrozumienie nie stanowi żadnego problemu (w końcu skierowana jest do dzieci).

Zdecydowanie można ją polecić, nie tylko najmłodszym czytelnikom.

S.P.

Do lektury tej pozycji podeszłam dość sceptycznie. Jednak bardzo pozytywnie się rozczarowałam.

Mimo to, iż książka została wydana w 1963 roku, to wszystkie rady, które są w niej zawarte można z powodzeniem przenieść na współczesność i przede wszystkim w praktyce wykorzystać w przyswajaniu nowych informacji, odrabianiu lekcji i wpływaniu na efektywność samego procesu...