Zafascynowana i pozytywnie zaskoczona książką Pani Pawlikowskiej "W dżungli życia" od razu zabrałam się za kolejną część. Postanowiłam nad sobą popracować a sposoby, które podpowiada Pawlikowska są bardzo trafione. No nie zawiodłam się! Każdy zapewne pomyśli sobie, że jest to biadolenie o związkach, o miłości i takich tam babskich sprawach. Nic bardziej mylnego. "W dżungli miłości" to rzeczywiście książka o miłości, o poszanowaniu drugiego człowieka, o tworzeniu partnerstwa, o tworzeniu i utrzymaniu miłości w związku. Wynika z niej jednak - a przynajmniej ja dotarłam do takiej prawdy - że nie osiągniesz tego wszystkiego dopóki nie stworzysz miłości do samego siebie. Trzeba najpierw zaakceptować samego siebie, poukładać się ze sobą, być zadowolonym ze swoich postaw, zachowań, decyzji, które podejmujesz, codzienności, odmienności (jeśli taką prezentujesz) itd. Dopiero wtedy człowiek będzie mógł naprawdę współżyć z drugim człowiekiem i to nie tylko z partnerem, ale też przyjacielem, współpracownikiem, szefem, podwładnym itd.
Spora część książki poświęcona jest pracy nad sobą i wyzwalaniu w sobie postawy wojownika i odrzucenia narzekającego leniwca, któremu cały świat wali się na głowę, ale nie kiwnie palcem, żeby coś z tym zrobić. Przyznać się, że jest się nieszczęśnikiem tego świata - Tak jest łatwiej. Wojownik bierze sprawy w swoje ręce, szuka rozwiązania, panuje nad swoim życiem, nie narzuca nikomu swojego zdania (szczególnie w związkach) nie uzależnia od siebie nikogo (szczególnie w związkach). Jest zdrowy! Poukładany!

Mnie zaskoczył najbardziej fragment o tym, jak w pozornie niewinny sposób można sprawić komuś bliskiemu ból. Sobie oczywiście też. Np. uzależnianiem drugiej osoby od siebie: nie moge bez Ciebie żyć, jesteś moim całym światem, tylko Ty jesteś sensem mojego życia itd itd itd. Książka uświadomiła mi jakie to jest chore i jak bardzo człowiek może mieć puste życie, jeśli jego sens, swoje szczeście itd uzależnia od drugiej osoby. Poza tym spycha na nią dużą odpowiedzialność. A tak nie powinno być. Wiem, ze to "tylko" słowa, ale nie jest to zdrowe. Miło jest też coś takiego słyszeć, ale po dłuższym zastanowieniu się... czy na pewno? Czy chcę, aby całe moje zachowanie było dla kogoś czymś tak ważnym jak sens jego życia? Czy chcę dźwigać taką odpowiedzialność?

Książka jest naprawdę dobra. Zmusza i mobilizuje do myślenia! Zmusza i mobilizuje do działania. Rozdziały o kształtowaniu w sobie wojownika i sytuacje 9w pracy, domu, związku itd) zaprezentowane w książce dają wiele do myślenia. Moja rada - jeśli zabierzecie się za czytanie jakiejkolwiek dżungli Pawlikowskiej, przygotujcie sobie ołówek i stosik kolorowych karteczek do zaznaczania ważnych fragmentów.

Zafascynowana i pozytywnie zaskoczona książką Pani Pawlikowskiej "W dżungli życia" od razu zabrałam się za kolejną część. Postanowiłam nad sobą popracować a sposoby, które podpowiada Pawlikowska są bardzo trafione. No nie zawiodłam się! Każdy zapewne pomyśli sobie, że jest to biadolenie o związkach, o miłości i takich tam babskich sprawach. Nic bardziej mylnego. "W dżungli...