Książkę wypożyczyłam z biblioteki z polecenia, ale gdy wzięłam ją do ręki ogarnęły mnie wątpliwości, czy to na pewno lektura dla mnie, bo jej wygląd (banalna okładka, kieszonkowy format, harlekinowy image...) bardzo mnie rozczarował i zniechęcił do czytania, do tego stopnia, że miałam zamiar zwrócić ją bez zaglądania do środka.
Po kilkunastu dniach jednak przemogłam się, zajrzałam do niej i nie oderwałam się aż do zakończenia.
Jest to bardzo piękna opowieść obyczajowa, głównie w scenerii wyspy Bora-Bora w czasach II wojny światowej, gdzie rozkwita miłość amerykańskiej pielęgniarki i żołnierza, Anne i Westrego, która znajduje swoje szczęśliwe zakończenie po sześćdziesięciu latach, u schyłku życia głównych bohaterów.
Książkę czyta się szybko i z ogromną przyjemnością, nie brak w niej pięknych opisów przyrody, fascynujących wątków, ciekawych dialogów, historii rodem z kryminału, ogromu uczuć i namiętności... Powieść tak mi się podobała, że na pewno sięgnę po inne powieści Sarah Jio.
Bardzo serdecznie polecam.

Książkę wypożyczyłam z biblioteki z polecenia, ale gdy wzięłam ją do ręki ogarnęły mnie wątpliwości, czy to na pewno lektura dla mnie, bo jej wygląd (banalna okładka, kieszonkowy format, harlekinowy image...) bardzo mnie rozczarował i zniechęcił do czytania, do tego stopnia, że miałam zamiar zwrócić ją bez zaglądania do środka.
Po kilkunastu dniach jednak przemogłam się,...