Związek Kleopatry i Antoniusza to bez wątpienia jedna z najbardziej romantycznych i porywających historii miłosnych świata. Do dzisiaj inspiruje różnego rodzaju twórców. Jednak mnie od dawna nurtowała też myśl, jak wyglądało życie ich dzieci po stracie rodziców i podbiciu Egiptu przez Rzym. Amerykańska pisarka Michelle Moran postanowiła spróbować odpowiedzieć na to pytanie w powieści ,,Córka Kleopatry”.

Akcja powieści rozpoczyna się po przegranej przez Egipt bitwie pod Akcjum. Wspaniałe królestwo staje się rzymską prowincją, a Marek Antoniusz i Kleopatra zostają zmuszeni do popełnienia samobójstwa. Giną również Cezarion(syn Kleopatry i Juliusza Cezara) i Antyllus(syn Antoniusza z pierwszą żoną). Przy życiu pozostaje troje dzieci rzymskiego wojownika i egipskiej królowej, które zostają zabrane przez Oktawiana Augusta do Rzymu, by uświetnić jego pochód triumfalny. Podczas morskiej podróży najmłodszy z dzieci, Ptolemeusz, umiera. Do Rzymu docierają więc tylko dziesięcioletnie bliźnięta – Aleksander Helios i Kleopatra Selene, które trafiają pod opiekę Oktawii, siostry nowego cesarza i byłej żony Marka Antoniusza. Mimo, że ich opiekunka okazuje się dobrą i ciepłą kobietą, która nie chce mścić się na dzieciach za winy ich rodziców, bliźnięta zaprzyjaźniają się z przyrodnim rodzeństwem i Julią, córką Augusta, a utalentowana plastycznie Selene zaczyna się nawet uczyć u znanego architekta Witruwiusza, życie głównych bohaterów nie jest wypełnione szczęściem. Cały ich los zależy od bezwzględnego Oktawiana, a jego żona Liwia nie przestaje uprzykrzać życia całej rodzinie męża. W Rzymie Selene i Aleksander stykają się z brutalnością i niesprawiedliwością o jakich nawet im się nie śniło. Jednak nawet w tym mrocznym świecie pojawia się coś, co świadczy o szlachetności ludzkiej natury – w Rzymie działa tajemniczy Czerwony Orzeł, który walczy o prawa niewolników. Jego działania wywierają wielki wpływ na sposób myślenia młodej Selene.

Mylą się ci, którzy uznają ,,Córkę Kleopatry” za zwykłe romansidło ubrane w starożytny kostium. Wątek miłosny pojawia się dopiero pod koniec powieści, chociaż czytelnicy znający historię, zapewne z uśmiechem będą czytać o początkach znajomości młodziutkiej Kleopatry Selene z jej przyszłym mężem. I chociaż ten wątek potrafi poruszyć i wycisnąć łzy z oczu, to ,,Córka Kleopatry” to przede wszystkim powieść historyczna, w fascynujący sposób kreśląca obraz starożytnego Rzymu. Jest to świat pełen bezwzględności i okrucieństwa, gdzie nie liczą się nawet uczucia rodzinne, a godność człowieka nikogo nie obchodzi. Jednocześnie autorka pokazuje osoby, które swoją postawą odróżniają się od panującego zła takie jak szlachetna(chociaż podporządkowana bratu) Oktawia czy dumna niewolnica Galia. Natomiast Kleopatra Selene jest przedstawiona jako dziewczyna wyrastająca ponad swoją epokę – odważna, chcąca gotować o sobie, głęboka zasmucona losem niewolników, pragnąca sprawiedliwości. Od pierwszych stron poczułam sympatię do tej niepokornej, upartej, ale też wrażliwej i uczynnej dziewczynki. O takich właśnie bohaterkach lubię czytać. Znam książki, które są ciekawe i wartościowe, ale nie potrafię polubić głównych bohaterów, a sympatia do nich zawsze sprawia, że kartki przewracają się szybciej, bo czytelnik chce jak najszybciej poznać dalsze losy swoich ulubieńców. Tak jest też w tym przypadku.

Michelle Moran barwnie opisuje życie w starożytnym Rzymie, zwracając uwagę zarówno na to, co imponujące i fascynujące, jak i na te części życia Rzymian, które budzą odrazę. Opowiedziana przez nią historia intryguje i nie pozostawia czytelnika obojętnym, chociaż w większości jest oparta na opisach codziennego życia Selene i jej bliskich, bez opisywania skomplikowanych intryg. Oprócz opisywania motywów typowo historycznych, Moran porusza problemy, które mają znaczenie także w dzisiejszych czasach – homoseksualizm, pedofilię, pierwszą miłość, stratę bliskich. Pokazuje, że mimo upływu lat ludzkie postawy i tragedie się nie zmieniły. A jednocześnie to, że zawsze możemy liczyć na nadzieję i odmianę losu.

Cieszę się, że wreszcie udało mi się trafić na powieść, która całkowicie mnie zauroczyła. Tak właśnie powinno się pisać powieści historyczne. I jeszcze jedna mała uwaga - ,,Córkę Kleopatry” wydało wydawnictwo Sonia Draga, to samo, które zapoznało polskich czytelników z trylogią o Greyu. Nie czytałam tych książek, ale spotkałam się z opinią, że właścicielka wydawnictwa zdecydowała się na wydanie powieści, które były skazane na komercyjny sukces, by potem móc za te pieniądze swobodnie publikować pozycje nieco bardziej niszowe i mające mniej liczne grono czytelników. Ja na to: niech wydają wszystkie erotyki świata, jeśli dzięki temu na polski rynek mogą trafiać też tak cudowne powieści jak ,,Córka Kleopatry”!

,, Nawet w najbardziej nieszczęsnym życiu zawsze jest nadzieja.”

Związek Kleopatry i Antoniusza to bez wątpienia jedna z najbardziej romantycznych i porywających historii miłosnych świata. Do dzisiaj inspiruje różnego rodzaju twórców. Jednak mnie od dawna nurtowała też myśl, jak wyglądało życie ich dzieci po stracie rodziców i podbiciu Egiptu przez Rzym. Amerykańska pisarka Michelle Moran postanowiła spróbować odpowiedzieć na to pytanie...