Powieść życia Parnickiego. Od 1943 przez 15 lat cyzelował tę powieść (w trakcie jej pisania napisał Koniec Zgody Narodów).

Jest to pierwsza "epistolarna" powieść Parnickiego. Chozroes (to nazwisko powróci z Twarzy księżyca) bohater powieści pisze listy do swojej ukochanej Markii. Chozroes nie wie czy Markia, do której pisze to na pewno prawdziwa Markia. Markia to postać historyczna - kochanka cesarza Komodusa. W r 192 ne. Komodus został zamordowany a Markia za udział w spisku stracona - ale może jednak to nie była ona.

Chozroes - partyjsko-hellenistyczny mieszaniec przebywający jako zakładnik w Aleksandrii wierzy, że Markia żyje (że zamiast niej zamordowano kogoś innego) i ukrywa się gdzieś w Egipcie. Zbiór listów do Chozroesa do Markii stanowi I część powieści (odpowiedzi pisanych przez Markię nie znamy).

II część powieści wypełniają z kolei listy Markii (prawdziwej lub domniemanej) do szefa tajnej aleksandryjskiej policji. Zawierają z grubsza komentarze do listów z części I. W swoich listach Chozroes wspomina i analizuje masę epizodów z historii Persów, Partów, kontakty partyjsko-chińskie. Efektowna jest np. chińska tortura pewnej księżniczki - rozpiętej nago nad mrowiskiem. Ciekawe są konflikty w łonie rodzącego się papiestwa, Orygenes - jego mowy i przyczyny niefortunnej kastracji... Tytuł Słowo i Ciało można interpretować np. w taki oto sposób: Słowo - to listy, które kreują Ciało - czyli na nowo z zaświatów stworzoną Markię.

A tak sam Parnicki pisze o swojej powieści: "...świat rzymski i wczesne chrześcijaństwo pokazane są tak, jak na nie patrzy człowiek spoza świata rzymskiego - zakładnik u Rzymian, nieprawy syn króla Iranu, czyli króla Partów. Snuje on te koncepcje, że np. chrześcijaństwo może być 'koniem niby to trojańskim' żydostwa. Że po zburzeniu świątyni jerozolimskiej, a więc także i wszystkich nadziei żydowskich - Żydzi w ten sposób mszczą się na imperium rzymskim i stworzyli coś takiego, co rozsadzi imperium rzymskie. Ale w mojej powieści idzie to dalej, a to w tym sensie, że agentura jest kilkustopniowa: jeżeli chrześcijaństwo jest agenturą żydowską, to Żydzi nie zdają sobie sprawy, że sami są agenturą irańską. Bo oto Partowie, wielcy przeciwnicy Rzymu, w rzeczy samej często posługiwali się Żydami jako 'piątą kolumną' i to jeszcze od okresu kiedy istniało państwo machabejskie."



A co pisze o "Słowie i Ciele" pani Ewa Nowacka (autorka książki "Komodus i Markia"):

"Słowo i Ciało to książka o wielkim ładunku poznawczym, bardzo ciekawej, bogatej, misternej i skomplikowanej fakturze. To książka, w której prawda nie jest prawdą, kłamstwo nie jest kłamstwem, gdzie bieg zdarzeń może być dowolnie przesuwany i interpretowany na 1000 sposobów, podmiotem zdarzeń jest historia i tylko ona, autor i my czytelnicy, znamy fakty rzeczywiste, znamy wyroki historii, i może dlatego Słowo i Ciało proponuje swemu odbiorcy 'zabawę w historię', mieszanie realnych faktów i fantazji, snu i jawy, domysłów i przeczuć. Ta powieść to jakiś niezmierzony obszar myśli ludzkiej, infiltracji kultur, systemów i wierzeń od Żółtej Rzeki po wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, to uświadomienie czytelnikowi jak wiele dał naszej rasie, naszej kulturze Daleki i Bliski Wschód. I to, co dała kultura śródziemnomorska Wschodowi, bo ruch odbywał się w 'obie strony', tak ze Wschodu na Zachód, jak i z Zachodu na Wschód. Kod informacyjny Słowa i Ciała jest tak bogaty i skomplikowany, że mniej obyty czytelnik, być może gubi się w tym labiryncie. (...) Autor Słowa i ciała wierzy swoim czytelnikom. Prowadzi ich krętą drogą skomplikowanego labiryntu historii, nie zatrzymuje się, nie objaśnia, ta droga jest , a przynajmniej powinna być znana i jemu i im. Tak, to jest labirynt albo precyzyjna partia szachów, taka, jaką może zagrać tylko mistrz. W Słowie i Ciele dane są wszystkie elementy, które składają się na książkę sensacyjną, sprawy, które wciągają i intrygują. Ale Słowo i Ciało to jednocześnie próba zmuszenia czytelnika do współtworzenia powieści razem z pisarzem. To w sposób oczywisty wychodzi przy kwestii prawdziwej lub pozornej śmierci Markii - autor proponuje czytelnikowi kilka wariantów, weź lub odrzuć, przesuń figurę na to pole, postaw ją na tamtym. Wygraj lub przegraj podług swojej własnej woli..."

Powieść życia Parnickiego. Od 1943 przez 15 lat cyzelował tę powieść (w trakcie jej pisania napisał Koniec Zgody Narodów).

Jest to pierwsza "epistolarna" powieść Parnickiego. Chozroes (to nazwisko powróci z Twarzy księżyca) bohater powieści pisze listy do swojej ukochanej Markii. Chozroes nie wie czy Markia, do której pisze to na pewno prawdziwa Markia. Markia to postać...