Druga część podobała mi się nieco bardziej niż pierwsza, ale i tak nie powaliła mnie na kolana. Poznajemy dalsze losy Basi i jej rodziny przebywających na emigracji w UK. Basia jest osobą o skomplikowanej naturze, dość egoistyczną. Czasem miałam wrażenie, że na siłę dopatruje się we wszystkim ataku na swoją osobę w myśl dziecinnej zasady: wszyscy są źli, a ja dobra. A tak naprawdę to ona skutecznie zatruwa życie rodzinie. Nic dziwnego, że dorastające córki są skryte i wolą powierzać swoje tajemnice ojcu. Buntują się, bo matka nigdy nie nagradza choćby dobrym słowem. Często nie ma jej w domu, a jak już się pojawia to użala się nad sobą, wydaje rozkazy i wyraża swoje niezadowolenie ze wszystkiego. Basia wykorzystuje wszystkich dookoła. Angażuje dzieci w sprawy dorosłych, zrzuca na córki niemal całkowitą opiekę nad najmłodszym dzieckiem. Bierze od wszystkich dobroć, ale od siebie daje jej niewiele. Mąż ulega jej kaprysowi nagłej zmiany miejsca zamieszkania, by mogła w końcu zrobić w życiu to, co chce. A ona oddala się od niego, ma wieczne pretensje i ulega dziwacznemu Jamesowi. James jest dziwakiem. Z jednej strony chętny do niesienia pomocy i romantyczny, z drugiej gburowaty, skryty i szorstki wobec kobiety, którą rzekomo kocha. Autorka chciała go wylansować chyba na wzór bohatera "wichrowych wzgórz", ale wyszła jej z tego marna podróbka. Wydaje mi się, że związek Basi i Jamesa nie miał szans od początku. Obydwoje prowadzili dość ułożone życie i obydwojgu trudno było z tego zrezygnować. Poza tym obydwoje są egocentrykami. Ich relacje są dla mnie nie do przyjęcia. Nie potrafią rozmawiać o życiu i podjąć wspólnych wiążących decyzji. Kiedy James oświadczył, że wyjeżdża na misję wojskową, od razu wiedziałam jaki będzie finał... Takie rozwiązanie ułatwiło autorce zakończenie skomplikowanego romansu, a jednocześnie otworzyło furtkę nowej tajemnicy.
Irytujące były dla mnie także dokładne opisy miłosnych uniesień bohaterki z mężem i kochankiem - trochę w harlequinowskim stylu.

Druga część podobała mi się nieco bardziej niż pierwsza, ale i tak nie powaliła mnie na kolana. Poznajemy dalsze losy Basi i jej rodziny przebywających na emigracji w UK. Basia jest osobą o skomplikowanej naturze, dość egoistyczną. Czasem miałam wrażenie, że na siłę dopatruje się we wszystkim ataku na swoją osobę w myśl dziecinnej zasady: wszyscy są źli, a ja dobra. A tak...