Książka składa się z czterech rozdziałów, gdzie każdy to rozmowa autorki z jednym podróżnikiem. Rozmówcy to ludzie bardzo interesujący, których podróże po świecie to nie takie zwyczajne zwiedzanie. Widzieli i przeżyli niejedno. Rozmowa z takimi ludźmi powinna być naprawdę wciągająca. Ta książka taka jednak nie jest. Dlaczego? Za dużo wszystkiego w krótkich rozmowach, a wszystko przez to potraktowane, jak dla mnie, pobieżnie. Autorka w rozmowach szybko przeskakuje z kłopotów rodzinnych, na przygody w "świecie", a potem na jeszcze coś innego. Dla mnie za szybko.
Spodobała mi się jedynie pierwsza rozmowa z Maksem Skrzeczkowskim. O tym, że "niekoniecznie trzeba robić rzeczy spektakularne (...). Fajna wyprawa nie musi być egzotyczna, nie musi być na drugi koniec świata. Fajna wyprawa może być w najbliższym terenie." Trzeba się tylko otworzyć. Spojrzeć na codzienność z troszkę innej strony. "Codziennie można czuć się jak nigdy wcześniej. Chodzi tylko o to, żeby się otworzyć. Każdy z nas ma jakąś pracę, stałe obowiązki, jest jakaś regularność tego, ale chodzi o to, żeby znaleźć w tym wszystkim chwile odmienne, żeby zaeksperymentować."

Książka składa się z czterech rozdziałów, gdzie każdy to rozmowa autorki z jednym podróżnikiem. Rozmówcy to ludzie bardzo interesujący, których podróże po świecie to nie takie zwyczajne zwiedzanie. Widzieli i przeżyli niejedno. Rozmowa z takimi ludźmi powinna być naprawdę wciągająca. Ta książka taka jednak nie jest. Dlaczego? Za dużo wszystkiego w krótkich rozmowach, a...