autor recenzji: Karolina Smoczyńska

"Niektórzy twierdzą, że każdy z nas ma gdzieś w świecie swojego sobowtóra i czasem przy odrobinie szczęścia ma szansę się z nim spotkać. Tak też dzieje się w powieści brytyjskiej pisarki Daphne du Maurier, w której główny bohater niespodziewanie, spotyka człowieka, który wygląda tak jak on…
Chociaż powieść nie spotkała się z tak ogromnym rozgłosem jak „Rebeka” – dzieło, które zainspirowało samego Alfreda Hitchcocka, który za jego ekranizację otrzymał Oscara – to z pewnością nie można jej nie docenić.
Głównego bohatera poznajemy w momencie życiowego kryzysu. Anglik, wykładowca historii Francji, czuje narastającą depresję. Nie potrafi odnaleźć sensu w swoim życiu, doskwiera mu samotność, a swoją naukową pasję postrzega jedynie jako zwykłą obserwację życia ludzi, z którymi tak naprawdę nic go nie łączy. Zdaje sobie sprawę, że chociaż zgłębił historię Francji, poznał jej język i kulturę to i tak nigdy nie stanie się jednym z jej rdzennych mieszkańców. Jest obojętnym historykiem i nie potrafi zaangażować się we współczesne życie jej mieszkańców. Mężczyzna czuje się zagubiony, nie potrafi odnaleźć swoich korzeni, sprecyzować swoich pragnień. Odczuwa frustrację, ponieważ sam nie wie kim jest. Postanawia udać się do Opactwa de Grande – Trappe, aby tam w odosobnieniu za pośrednictwem modlitwy uwolnić się od dręczącego go smutku i odnaleźć siebie.
Nieoczekiwanie jego plany ulegają zmianie, a to z powodu niesamowitego spotkania. W Le Mans natknął się bowiem na człowieka będącego jego wiernym odbiciem. Od tego momentu rozpoczyna się fascynująca historia człowieka, któremu podstępem narzucono nową tożsamość a wraz z nią bogatą przeszłość.
Zamiana ról, niesie ze sobą szereg nieprzewidzianych konsekwencji. Bohater w jednej chwili zmuszony jest zagrać rolę hrabiego Jeana de Gue czyli pana na zamku, właściciela rodzinnego biznesu. Przede wszystkim jednak zostaje wplątany w liczne rodzinne intrygi, by z czasem odkryć prawdziwe odbicie swego sobowtóra. Ta powieść to psychologiczna wędrówka w głąb duszy. Nowa tożsamość, jaką otrzymuje bohater, z jednej strony wydaje się być lekiem na jego schorowane nerwy – otrzymuje bowiem korzenie, stabilizację jaką powinno stwarzać rodzinne gniazdo. Niestety z drugiej strony, świadomość poprzedniego życia nie pozwala mu skorzystać z okazji i cieszyć się nowym nazwiskiem. „Nowa” rodzina to dla niego obcy ludzie, których oszukuje i chociaż robi to wbrew swojej woli to nie potrafi wyplątać się z tej absurdalnej sytuacji. Siłą rzeczy zaczyna angażować się emocjonalnie w sprawy swojego sobowtóra, próbuje naprawić jego błędy, co więcej czuje się za nie odpowiedzialny. Nieznajomość przeszłości jest przyczyną nowych komplikacji i chociaż bohater ma dobre intencje, nie jest w stanie im sprostać, a jego niewiedza staje się przyczyną kolejnych tragicznych zdarzeń. "
http://www.mojeopinie.pl/daphne_du_maurier_sobowtor,3,1213552598 http://www.mojeopinie.pl/daphne_du_maurier_sobowtor,3,1213552598

autor recenzji: Karolina Smoczyńska



"Niektórzy twierdzą, że każdy z nas ma gdzieś w świecie swojego sobowtóra i czasem przy odrobinie szczęścia ma szansę się z nim spotkać. Tak też dzieje się w powieści brytyjskiej pisarki Daphne du Maurier, w której główny bohater niespodziewanie, spotyka człowieka, który wygląda tak jak on…

Chociaż powieść nie spotkała się z tak ogromnym...