"Nie ocenia się książki po okładce" - wszyscy znamy to powiedzenie. Jest ono prawdziwe i jak najbardziej pasuje do tej książki. Okładka ta jest po prostu paskudna, infantylna, niepasująca do treści i zniechęca do czytania!, natomiast treść książki jest piękna, wartościowa i dobra! Ta obrzydliwa okładka przez długi czas zniechęcała mnie do lektury i gdyby nie fakt, że znam inne książki Lisy Samson i mi się podobały nigdy bym tej nie przeczytał! Wybaczcie, ale musiałem się tym z kimś podzielić, tyle o okładce.
Powieść jest po prostu niesamowita. Ukazuje ona wiele aspektów życia, ale szczególnie okres cierpienia, proces wychodzenia z bólu, przeżywania straty, godzenia się z rzeczywistością i…z Bogiem. Pan Bóg jest przy nas wtedy obecny, nawet, jeśli mu tego nie dostrzegamy czy nieba rdzo nas to obchodzi. On Jest i daje nam czas…
Mnie szczególnie uderzył właśnie czas…długi okres czasu, jakiego potrzebowała bohaterka, na zagojenie swoich ran. Tak, cierpienie, zwłaszcza duchowe, jest tajemnicą. Każdy ma swój czas, którego potrzebuje aby się z nim zmierzyć i nikt nie ma prawa mu tego odmawiać albo mówić, że już wystarczy. Można towarzyszyć i można się modlić, ale nie wolno cierpiącego do niczego zmuszać.
Warto sięgnąć po tę książkę. Mówi o trudnych rzeczach, ale napisana jest lekkim piórem. Nie brakuje w niej także momentów radosnych czy wzruszających.

"Nie ocenia się książki po okładce" - wszyscy znamy to powiedzenie. Jest ono prawdziwe i jak najbardziej pasuje do tej książki. Okładka ta jest po prostu paskudna, infantylna, niepasująca do treści i zniechęca do czytania!, natomiast treść książki jest piękna, wartościowa i dobra! Ta obrzydliwa okładka przez długi czas zniechęcała mnie do lektury i gdyby nie fakt, że znam...