Najnowsze artykuły
ArtykułySą osoby, którym dopiero zbrodnia przynosi ukojenie – Janne Aagaard o „Morderstwach nad Bałtykiem”
1
ArtykułyPoznańskie święto kryminału. Nadchodzi Festiwal Granda
1
ArtykułyFestiwal Literatury Azjatyckiej w Warszawie – listopadowe wydarzenie pełne kulturalnych atrakcji4
ArtykułyZmarł jeden z najważniejszych arabskich pisarzy. Mówił o sobie jako o „Palestyńczyku z wyboru”2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
Zagubiony chłopiec Aher Arop Bol 
Czasami wystarczy dać komuś wędkę, a samodzielnie zacznie łowić ryby.W przypadku Ahera saudyjskiego chłopca wystarczyła możliwość podjęcia nauki aby zmienić swój los. Ocalony cudem z wojny domowej umieszczony przez wuja w obozie dla dzieci, podejmuje heroiczną walkę o przetrwanie.
Codziennie widzi stosy trupów ludzi ,którzy umarli z głodu i szerzących się chorób.Desperacja jego jest jednak wielka, bo podejmuje wysiłek udania się do Zimbabwe, aby zdobyć wykształcenie.
Czytając tę książkę odnosi się wrażenie ,że my europejczycy nie doceniamy wielu możliwości, które daje nam los. W zestawieniu z mieszkańcami Afryki wypadamy blado, choć i oni nie są wolni od korupcji.
Warto sięgnąć po tę pozycję po to aby nie okopywać się w cieplarnianych warunkach.
Zagubiony chłopiec Aher Arop Bol
Nie mogę się pogodzić z myślą, że kiedy jedni ludzie żyją wygodnie, inni w tym samym czasie giną w wojnach, ich rodziny są rozdzierane, zmuszone do uchodźctwa i bytowania w niewyobrażalnej poniewierce. Co ma zrobić małe dziecko bez jakichkolwiek krewnych w obozie dla uchodźców, gdzie obowiązują prawa siły? Jak ma przeżyć bez jedzenia i dachu nad głową? Właśnie przeczytałam prawdziwą historię sudańskiego chłopca przedzierającego się przez kraje Afryki (lata 1987-2002) w poszukiwaniu godnych warunków życia i możliwości edukacji. Mimo straszliwych warunków egzystencji spotykał na swojej drodze także dobrych ludzi, którzy ratowali go z opresji, którzy wychowywali go swoim przykładem. Siłę dawała mu też wiara, że dobro uczynione drugiemu człowiekowi zawsze wraca, że kiedyś odnajdzie matkę, choć już zapomniał, jak wygląda. I kiedy tylko mógł, sam pomagał innym dzieciakom uciekającym przed wojną. Aher Arop Bol spisuje swoje wspomnienia, by przestrzec przed pogardą i nienawiścią. Trzeba podjąć świadomy wysiłek, by przerwać łańcuch wojen, nienawiści, ubóstwa, chorób, za którymi stoi ludzka zawiść, religijny fanatyzm, rasizm i ignorancja wobec innych z powodu koloru skóry, odmiennej kultury czy religii. Książka ma przede wszystkim walor poznawczy, tak niewiele wiemy o tragicznych losach ludów Afryki. Zachęcam do lektury.
