Guillermo, na polecenie ciotki, bada tajemnicze dzieje swojej prababki, Amelii, o której wiadomo tylko, że przed wybuchem Wojny Domowej w Hiszpanii, porzuciła męża i syna i uciekła z jakimś mężczyzną. Guillermo dociera do świadków życia prababki i poprzez ich relacje poznajemy burzliwe życie Amelii, dziewczyny z dobrego domu, która zostaje wciągnięta w kręgi rewolucyjne Madrytu lat 30 XX wieku. Uwiedziona przez sowieckiego agenta Pierre’a Comte’a, wyjeżdża z nim do Paryża i Argentyny. Stamtąd trafia do Moskwy, gdzie styka się z piekłem sowieckich czystek, których ofiarą jest jej kochanek. Udaje jej się uciec z Rosji dzięki amerykańskiemu dziennikarzowi Albertowi James’owi, który będzie następnym towarzyszem jej życia. Trafia z nim do Madrytu tuż po triumfie Franco, gdzie dowiaduje się, że jej ojca rozstrzelali frankiści, a matka umarła na gruźlicę. Z kolei, zdradzony mąż nie dopuszcza jej do syna. Amelia postanawia wyjechać z kochankiem Albertem do Londynu, gdzie zostaje zwerbowana przez wywiad brytyjski i jako agentka działa w Rzymie i Berlinie. Następnie wywiad wysyła ją do Warszawy, gdzie Amelia związuje swoje losy z baronem Maxem von Schumannem, oficerem Wehrmachtu, który jest członkiem grupy opozycyjnej wobec Hitlera. Z Warszawy Hiszpanka nie tylko wysyła meldunki do Londynu, współpracuje tam także z organizacją podziemną. Jest jednak aresztowana przez Gestapo i osadzona na Pawiaku. Max wyciąga ją stamtąd i po roku Amelia znów wkracza do akcji.