Chyba ostatnio trochę się pospieszyłam z tą deklaracją miłości do Evansa.

Zastanawia mnie postępowanie Marka. Naprawdę kochał Beth? Podobno zdarzają się przypadki osób (nie chcę wyjść na nieczułą, więc nie będę wskazywała palcem tylko w stronę facetów, bo przecież różnie bywa), które oddzielają miłość duchową od fizycznej i w ich przypadku pójście do łóżka z kimś obcym naprawdę nic nie znaczy. Problem w tym, że dla jego/jej drugiej połówki to może wyglądać trochę inaczej.

Przyznaję, że rozwój wydarzeń mnie zaskoczył. Kto by się spodziewał takiego obrotu sprawy? Przez pierwsze kilkanaście rozdziałów akcja płynęła wolno, można powiedzieć, że nawet rozwijała się ślimaczym tempem. Wszystko ruszyło z kopyta po tym, jak Matthew zdeponował cały kredyt Beth.

Jak to się dzieje, że niektórzy dożywają późnej starości i ani razu nie trafiają na miłość, a inni zakochują się (z wzajemnością lub bez) co i rusz? Beth sama przyznaje, że nie potrafi żyć samotnie. Do tego stopnia tęskni za dzieleniem z kimś życia, że byłaby gotowa wybaczyć mężowi, który zdradzał ją kilkanaście razy.

No i zastanawia mnie dlaczego nikt nie pomyślał o tym, że skoro Matthew pomógł zdiagnozować celiakię u 6-letniej Charlotte, to w dorosłości nie umrze ona na raka. Spodziewali się przecież, że pieniądze wygrane w zakładach bukmacherskich nie znikną. Dlaczego zakładali, że po powrocie Matthew zastanie umierającą żonę?

Rozbawiła mnie scena w restauracji, gdy Matthew poszedł na pierwszą randkę z Beth. Kelnerka okazywała mu swoje zainteresowanie ignorując jego partnerkę. On oczywiście, ku niezadowoleniu dziewczyny, skupiony był tylko na Beth. Zupełnie jak Edward Cullen podczas kolacji z Bellą Swan. Myślicie, że Evans czytał "Zmierzch"? :p

Historia oczywiście jest piękna i przynosi nadzieję, ale z drugiej strony pochwala ślepą naiwność i skrajną nieodpowiedzialność. Inaczej nie mogę nazwać zachowania Beth. Ta kobieta bezwzględnie potrzebowała nie tyle męża, co po prostu kogoś, kto się nią zaopiekuje i nie pozwoli robić głupstw. Kto normalny bierze kredyt pod hipotekę i tak już zadłużonego domu i daje upoważnienie do konta facetowi, którego zna od kilku tygodni?

Nie wierzę też, by relacje całej rodziny w przyszłości nie rozwinęły się w coś patologicznego.

Mimo, że tą powieścią Evans mnie trochę zawiódł, to przez wzgląd na "Obietnicę pod jemiołą" dam mu jeszcze jedną szansę.

Chyba ostatnio trochę się pospieszyłam z tą deklaracją miłości do Evansa.

Zastanawia mnie postępowanie Marka. Naprawdę kochał Beth? Podobno zdarzają się przypadki osób (nie chcę wyjść na nieczułą, więc nie będę wskazywała palcem tylko w stronę facetów, bo przecież różnie bywa), które oddzielają miłość duchową od fizycznej i w ich przypadku pójście do łóżka z kimś obcym...