To książka, którą z początku czytało mi się trudno. Autobiografia Pani Premier nie ma nic wspólnego z filmową biografią o Margaret Thatcher pt. „Żelazna Dama” , do której nawiązuje opis tej lektury. Osoby liczące na osobiste wątki z życia najdłużej rządzącego premiera Wielkiej Brytanii w XX w. mogą sobie darować tę pozycję. To lektura, która nie opisuje relacji z mężem , nie wspomina nic o Carol i Marku ani o przyjaciołach. Dygresji , jak ta, że Margaret Thatcher włożyła na spotkanie w Gdańsku w roku 1988 kostium w kolorze zielonym , bo dowiedziała się od pewnej Polki, że w Polsce kolor zielony uznawany jest za kolor nadziei , naprawdę jest niewiele. Ja chyba liczyłam, że ta autobiografia będzie bardziej osobista tzn. oprócz premiera ujrzę kobietę, żonę, matkę.... ale tak się nie stało.
Początek rządów Pani Thatcher był mi najmniej znany ( byłam wtedy dziewczynką, która nie interesowała się polityką ;) pomijając już nawet fakt blokady informacyjnej , bo to co naprawdę działo się na świecie , w Polsce udawało się usłyszeć w radio Wolna Europa ) , nie zdawałam sobie sprawy, że Wielka Brytania w latach 70tych była państwem socjalistycznym! To co wyrabiały związki zawodowe w Anglii po objęciu rządów po laburzystach przez M.Thatcher, nie śniło się z pewnością naszym politykom nawet w sennych koszmarach.
Szczegóły polityki gospodarczej , program partii i opis zmian personalnych w kolejnych gabinetach mogą przytłaczać polskiego czytelnika ( takiego laika jak ja), ale już na przykład wspomnienia dotyczące polityki zagranicznej, walki z terroryzmem (zamachy IRA) mimo wielu szczegółów bardzo mnie wciągnęły.
To lektura przedstawiająca konkretne zdarzenia, fakty napisana przez Panią Premier tak jak rządziła Żelazna Dama......bez sentymentów.

To książka, którą z początku czytało mi się trudno. Autobiografia Pani Premier nie ma nic wspólnego z filmową biografią o Margaret Thatcher pt. „Żelazna Dama” , do której nawiązuje opis tej lektury. Osoby liczące na osobiste wątki z życia najdłużej rządzącego premiera Wielkiej Brytanii w XX w. mogą sobie darować tę pozycję. To lektura, która nie opisuje relacji z mężem ,...