Piękna, wzruszająca, wspaniała, mądra, pouczająca – takie słowa cisną mi się na usta po przeczytaniu książki Stephena Kinga „Zielona Mila”. Autor, uważany za najwybitniejszego pisarza z gatunku horroru udowadnia tu że potrafi opowiadać swymi historiami nie tylko przestraszyć, lecz także wzruszyć, zasmucić, rozbawić, wywołać łzy, ale i uśmiech. I napisać dzieło uniwersalne, które uczy uniwersalnych wartości.
Razem z narratorem, Paulem Edgecombem, spisującym w domu starców tę historię cofamy się do Ameryki lat 30. Wtedy Paul był naczelnym klawiszem bloku E (blok skazanych na karę śmierci), zwanego ze względu na kolor linoleum Zieloną Milą więzienia stanowego Cold Mountain. Dzięki prostemu, przystępnemu i gawędziarskiemu stylowi narracji z łatwością przenikamy więzienne mury i poznajemy kingowych bohaterów: strażników: Brutusa „Brutala” Howella, Harrego Terwilligera, Deana Stantona, nieznośnego Percy’ego Wetmore’a, sprzedawcę Tut- Tuta, więźniów: agresywnego młodego zabójcę „Dzikiego Billa” Williama Whartona, Francuza Eduarda Delacroix i jego oswojoną , mysz Pana Dzwoneczka oraz krzesło elektryczne zwane Starą Iskrówą. Obserwujemy przybycie na blok sprawcy późniejszego zamieszania: lękliwego, wrażliwego czarnego olbrzyma, Johna Coffeya, oskarżonego o zgwałcenie i zamordowanie dwóch małych dziewczynek. Posiada on niezwykły dar – potrafi uzdrawiać. Kiedy cierpiący na infekcję dróg moczowych Edgecombe zostaje przez niego wyleczony, zaczyna inaczej patrzeć na więźnia i mieć wątpliwości. Wtedy postanawia za wszelką cenę odkryć prawdę…
Stephen King doskonale kreuje cichy, więzienny świat, z jego specyficzną, z jednej strony spokojną , lecz z drugiej napiętą atmosferą. W bardzo wyrazisty sposób kreśli również sylwetki bohaterów, dowodząc, że zarówno za kratkami, jak i na wolności żyją ci „dobrzy” i ci „źli”, a prawda wcale nie musi być jasna i oczywista. Jednak „Zielona Mila” uczy nas przede wszystkim szacunku do człowieka – każdego, nawet jeśli jest on mordercą skazanym na karę śmierci. Książka ukazuje także wartość ludzkiego życia. Choć nie znajdujemy w niej jednoznacznego potępienia kary śmierci, to jednak słowa Paula Edgecombe’a, stwierdzającego, iż kierując egzekucjami zabił on o wiele więcej osób niż każdy z jego więźniów są bardzo wymowne. Równie istotnym elementem przesłania Zielonej Mili jest to, w jaki nieoczekiwany i nieodgadniony sposób Bóg posługuje się ludźmi, których byśmy o to nie posądzili, jak stawia nam ich na drodze, by zmieniali nasze życie.
Z bólem przyznaję, że w tym przypadku złamałem moją żelazną zasadę: „najpierw książka, potem film” (czego teraz, oczywiście, żałuję). Powieść jednak wywarła na mnie bardzo duże wrażenie i mocno mnie poruszyła, mimo iż znałem fenomenalną interpretację Franka Darabonta. Dlatego pragnę polecić ją także tym, którzy film już obejrzeli oraz poszukującym pięknych i pełnych barw psychologicznych powieści z klimatem.

Piękna, wzruszająca, wspaniała, mądra, pouczająca – takie słowa cisną mi się na usta po przeczytaniu książki Stephena Kinga „Zielona Mila”. Autor, uważany za najwybitniejszego pisarza z gatunku horroru udowadnia tu że potrafi opowiadać swymi historiami nie tylko przestraszyć, lecz także wzruszyć, zasmucić, rozbawić, wywołać łzy, ale i uśmiech. I napisać dzieło uniwersalne,...