W Internecie, telewizji a nawet w radiach co jakiś czas huczy o globalnym ociepleniu. Na pewno każdy z nas słyszał po kilka teorii związanych właśnie ze skutkami czekającego nas losu. Jeżeli w końcu do twego dojdzie to nie ominie nas wzrost poziomu mórz i oceanów. A co za tym idzie osunięcie się terenu i jego zalanie. Swoją wizję przyszłości właśnie w takich klimatach przedstawia nam Kat Falls w książce „Mroczny Dar”.

Tay od urodzenia mieszka pod wodą wraz ze swoimi rodzicami oraz młodszą siostrą. Uwielbia swoje życie i za nic nie chciałby go zmienić. W końcu kto pragnąłby znaleźć się na powierzchni, gdzie nikt tak naprawdę nie ma własnego kąta? Gdzie ludzie muszą się dusić po wiele osób w małych klitkach? Tay nie może sobie wyobrazić jak "nawodniacy", czyli osoby z zewnątrz mogą to znosić. Bardzo cieszy się, że po Wielkim Przypływie jego rodzice wraz z paroma innymi osobami przenieśli się właśnie tu, do mrocznej głębi. Jednak nie tylko on nie potrafi zrozumieć "tych drugich". Ludzie z lądu nie darzą szacunkiem rodzin mieszkających pod wodą. Uważają, że nikt zdrowy na umyśle i z własnej woli nie chciałby się tam przenieść. I na dodatek historia "mrocznego daru", który z powodzeniem przepędza potencjalnych kolonistów. Wszyscy obawiają się, że jeżeli tylko zamieszkają w oceanie, wytworzy się u nich specyficzna umiejętność. Tak więc Tay stroni od nawodniaków. Nie lubi tych ciekawskich spojrzeń, ilekroć znajdzie się na zewnątrz. Woli przebywać pod wodą, gdzie czuje się swobodnie i bezpiecznie. Jednak od pewnego czasu ich spokój zakłócają ataki banitów, którym na czele stoi Cień. Nikt nic o nich nie wie, oprócz tego, że okradają ładunki na łodziach. W końcu do chodzi do tego, że zaczynają plądrować podwodne gospodarstwa. Podczas jednej ze swych wypraw Tay poznaje Gemmę – dziewczyną z lądu, która pod wodą poszukuje brata. Postanawia jej pomóc.

Chociaż od jakiegoś czasu w tego typu książkach możemy wybierać, o nie całkiem idealnej wizji przyszłości, to dzieło było inne. W końcu dość oryginalnym pomysłem autorki było umieszczenie części społeczeństwa pod wodą, w poszukiwaniu lepszego bytu.

„Mroczny dar” wyróżnia się swoją okładką. Dotykiem można wyczuć połyskujące elementy – morską roślinność oraz ryby. Jednak bohaterzy na niej przedstawieni ani trochę nie przypominają według mnie postaci z książki. Mieli mieć oni po piętnaście lat, a osoby na okładce na pewno na tyle nie wyglądają.

Postacie według mnie były nijakie. Nie można ich było za nic polubić, ani też znienawidzić. Przedstawiały typowe motywy bohaterów książek – odważni, przystojni, grzeczni. Za każdym razem zjawiali się w danym miejscu w odpowiednim momencie. Wszystko im wychodziło. Nie wyróżniają się w ogóle, ani nie zapadają w pamięć. Są tak pewni siebie, że postanawiają schwytać przestępców, przed którymi drżą nawet dorośli.

Chociaż pomysł był ciekawy, gorzej wyszło Pani Falls z wykonaniem. Brakowało mi to zwrotów akcji, jakieś tajemnicy. Prawdą jest, że nic mnie tutaj nie zaskakiwało. Według mnie fabuła była dość przewidywalna, i to największy minus tej książki.

Autorka pisze prostym i zrozumiałym językiem. Chociaż pojawiały się niekiedy nie potrzebne opisy, a dialogi w niektórych sytuacjach wydawały się sztuczne, czyta się ją całkiem przyjemnie. I pomimo błędów nie należy do najgorszych.

W Internecie, telewizji a nawet w radiach co jakiś czas huczy o globalnym ociepleniu. Na pewno każdy z nas słyszał po kilka teorii związanych właśnie ze skutkami czekającego nas losu. Jeżeli w końcu do twego dojdzie to nie ominie nas wzrost poziomu mórz i oceanów. A co za tym idzie osunięcie się terenu i jego zalanie. Swoją wizję przyszłości właśnie w takich klimatach...